درود بر شما جناب دکتر مدهوش
جسارتا مطلبی را برایتان عرض کنم
در دنیای شاعری دونوع ترانه داریم
نخست ترانه هایی که به فرموده ی حضرتتان روی گام ها
برای خواندن خواننده تنظیم میشود و قطعا و حتما اصول
موسیقی از قبیل قرار گرفتن درست روی نت ها و همچنین
تطابق با تارهای صوتی خواننده باید در آنها رعایت شود
با عنایت بر اینکه ترانه کلامی است گاه شاعرانه و گاه غیر شاعرانه، گاه موزون و گاه غیر موزون، که در بسیاری از موارد در جنبه هایی مانند استفاده از قافیه و یا قالب، با شعر مشترک است صورت دومی از ترانهها
هم در دهه ی اخیر در شعر و ادبیات فارسی رخ عیان کرده
که زبان محاوره دارد اما اصول شعر را با خود یدک میکشد
مانند همین ترانه که در قالب چهارپاره و برای دکلمه مناسب
است تا خوانش البته میشود دستکاری کرد و به مرحله ی
خوانش رساند اما هدف غایی شاعر این نیست و اصلا شاعر
از اصول موسیقی و نت و سلفیژ بی خبر است و کم پیش میآید
که شعرا اصول آکادمیک موسیقی را بدانند و پس از نوشتن
ترانه این کار تنظیم کننده است که ترانه را بالا پایین کند و در سایز
حنجره ی خواننده جفت و جور کند.
بحثی راجع به این ترانه ها در قالب مقاله ای در دست
تکمیل است با عنوان (ترانه واره از شعر تا حقیقت)
که ان شاء الله پس از انتشار در اختیار سایت هم قرار خواهد
گرفت
موفق باشید و برقرار
شاعر ارجمند