گورستان تنهایی

سلام.گاهی وقتها آدمی آنقدر دلش می گیرد که با هیچ درمانی مداوا نمی شود تسکین نمی یابد.گاهی وقتها آدمی دلش شاد است و آنقدر شاد است که هیچ چیزی نمی تواند پایه ی شادی او را بیشتر کند.یعنی فاصله شادی درونی اش با شادی دوم آنقدر زیاد است که دومی سوزنیست در انبوه کاه.حال برای هر دو تصویر بیان شده اما یک نسخه خوب و عالی هست به نام شعر خوب.شعر خوب برای تسکین درد و غم.شعر خوب برای افزون شادی.این هم از دیگر معجزات شعر خوب است که ...این اثر مسعود همانست که درد است ...تنهاییست...غم است که می بارد جایی که هیچ کس نیست...کس اگر هست کس نیست...آری،در گورستان تنهایی،همان جایی که نمی شود استدلال کرد چند و چون،با اینکه بعضی اعداد و ارقام روشن است.همین است که هیچ سنگی بنای تولد را بهانه ی مرگ نخواهد کرد.چه می شود کرد وقتی شاعر بهانه گیر آورده است برای تسکین مخاطبش...برای علاجش.باید توصیفها عمیقتر باشند باید رقص تصویر مخاطب را مسخ و مسخورش کند باید یک درخت خشکیده/در انبوه آشفتگی خاک/ شاخه هایش را در هم شکست باشد.همه از سکوت دم می زنند.همه.همه می دانند سکوت چه ویرانگری دارد.سکوت قدرتش چیست.سکوت،چه قدمتی از تاریخ را دارد به دوش می کشد...فریاد چه؟فریاد اینجا تنهاست...همه با سکوتند...اگر کسی از فریاد دم زند بیراهه است..پر بیراه است،مغلطه کرده است.چون آنرا لمس نخواهد کرد.شاعر مخاطب را آگاه می کند که تصویر همیشه ساخته از گورستان،یعنی سکوت،مقصود شاعر نیست،آگاه شو که داریم به سمت فریاد می رویم اما برای باری نخست بخاطر اینست که هیچ احساسی به فریاد نزدیک نخواهد شد: هیچ احساسی به فریاد نزدیک نخواهد شد/گویی تمام وحشت ها زیر خاک پنهان است.
چه وحشتی؟وحشتِ فریادی که کسی آنرا نخواهد شنید؟ای وای که فریاد دلِ غمگین به فریادِ مرده های زیرِ خاک تشبیه است؟اگر نیست پس شاعر چطور می توانست غم را ،عمقش را برای مخاطب روشن کند؟اینجاست که پرنده خیالِ شاعر،خیالِ پرواز ندارد،یعنی دارد،اما نه به اوج،بلکه به درونِ ادمی،پرنده خیال ندارد بال درآورد...بالش را وسعت ببخشد.بلکه می خواهد بالش را قطع کند تا به عمق معنا راه پییدا کند. برگ های پندارم/به یاد خاموشی می سوزند،/مزار ریشه های تردید را/در باد رها می سازد،آری این چنین است.
مگر نهپیامبر فرمود قبرها را زیارت كنید، زیرا موجب یادآوری آخرت و قیامت می‏ گردد وبیشمار روایات دیگر،پس اینست که یک سنگ،یک نشان از رفتگان تاثیری بر قلب و روح آدمی می گذارد که می تواند تمان پیمانهای بد را بشکند که تو در اندوه کدام سنگ پیمانت را خواهی شکست؟
بگذارید شاعر پا را فراتر از نشانه برای تغییر بگذارد،آنهم بی نشان از درون آدمیت آنهم این احساس را/بی نشان به خاک می سپارم/تا فراموشی روی گریه ها را بپوشاند


با سپاسمندی