واژه ها

درود بر جناب عسکری نازنین
به نکات بسیار خوبی اشاره فرمودید
امید که مهربانو مهتدی ,این نکات را مورد توجه قرار بدهند.

درود بر شما جناب عسکرزاده مهربان
چقدر خوب برای این نیمایی زیبا پنجره گشودید..
پس تقطیع نیمایی بر اساس کامل شدن وزن در آن مصرع است..
به نکته خیلی خوبی اشاره کرده بودید
ممنونیم از زحمتی که کشیدید
در پناه خدای مهربان باشید

درود و عرض ادب و ارادت محضر استاد ارجمندم جناب آقای عسکرزاده گرانقدر با قلم زرین و نقد طلاییشان

درود بیکران بر شما که با نقد های ادیبانه پنجره ی سبزی رو به شناخت بیشتر از شعر برای شاگردانی چون من میگشایید

خددراشکر که توفیق آموختن به من عطا کرد

مهر بی پایانتان را سپاس

سایه پرمهرتان گسترده باد

درود بیکران جناب عسکرزاده گرامی
بسیار باعث شعف و شادمانی ام شد که لطفتان شامل حالم شد تا نظر پر مهرتان را بر صفحه ام انداخته و وقت گرانبهایتان را صرف کنید و چه چیزی بالاتر از این که قابل دانستید و نظرتان را منعکس کردید.
این اشکالات بگذارید به ناآگاهی من اشعار بداهه و خامم را که منتشر می کنم. بیشتر قصدم زدن حرف دلم هست. به دیده منت سعی می کنم بعد از این اشکالات کمتری را در آثارم ببینید. باز هم تشکر از قلم رنجه اتان

درود بر شما جناب شهرو گرامی
خوشامدید
سپاس از لطف نگاهتان
حتما اصلا کسی به قدر من از نقد اساتید خوشحال نمیشه هرچند که نقد نقاط ضعف و قوت اثر را نشان می دهد اما من به دلیل کم آشنایی با مقوله وزن و ارائه آثار هر نقدی درس تازه ای برای درک مطلبم هست.

درود شاهزاده خانوم گل
موافقم
جناب عسکرزاده بسیار لطف کردندو من نیز این نکته را نمی دانستم امیدوارم با حافظه ماهی قرمزی من به خاطر بسپارم. تا زحمت ایشان را پاس بدارم.

درود بانو جان
بسیار سپاس از حضورتان و کامنت زیبایتان در مورد نقد جناب عسکرزاده گرامی و چه زیبا تقدیر کردید. حانا سخن از زبان ما می گویی.

درودبرشما استادبزرگوارم جناب عسکرزاده
خداقوت
ممنونیم که وقت می گذاریدبرای نقداشعاردوستان
استفاده کردم ازکلاس درس پربارتان

گذارِ سایۀ سویت شراره‌انگیز است
شادان‌شهروجان سلام
و سپاس فراوان از مهر همیشگی‌تان.
از زیارت شما در اینجا به‌گفتۀ زنده‌یاد استاد بیدختی "خوش‌هنگام" شدم.
می‌دانم که شما درنگها و توجّهات متمرکز، و نیز دریافتهای ویژه در زمینۀ شعر نیمایی داشته‌اید. از سوی دیگر، هم دانشتان ـ علی‌الخصوص در این زمینه و عروض ـ بی هیچ اغراق و تعارف از من بیشتر است و هم دقّت و تمرکز و اشتیاقتان. بر این پایه، چنانچه فرصت و فراغتی داشته باشید و لطفتان را شامل حال ما کنید که مثلاً یک جزوۀ فشرده یا یک دورۀ فشرده برای آشنایی با شعر نیمایی فراهم کنید، هم به‌ویژه برای مشتاقان جوان بسیار سودمند خواهد بود و هم بر سرِ منِ مخلص منّتی افزون‌تر گذاشته و مرا بیش از پیش مدیون مهرتان خواهید کرد هرچند که از عهدۀ ادای دیون پیشین هم برنخواهم آمد.
می‌دانید که دوستتان دارم.
قربانت

سلام شاهزاده خانوم عزیز

سپاس از مهر شیرینتان.
ببخشید که یادداشتم باعث برداشتی اشتباه شده است:
اصلاً در شعر نیمایی چیزی به نام «تکمیل شدن وزن در مصراع» نداریم یعنی چنین چیزی وجود ندارد. زنده‌یاد نیما آن‌همه نفرین و بدخواهی را بجان خرید تا جبرِ محدودیت وزن را از دوش ذهن شاعر بردارد... این حکایت دراز است و جایش اینجا نیست یعنی این یادداشت مختصر گنجایش آن شرح مفصّل را ندارد. امّا دقّت بفرمایید که در وزن نیمایی، شاعر محدویت کوتاهی و درازی مصراع را ندارد. مثلاً در مصراع اوّل همین شعر، شاعر فرموده:
من شاعرم || مستفعلن [ـ ـ ^ ـ]
مصراع تمام شد؛ در واقع سخن شاعر (در این مصراع) با یک مستفعلن تمام شد (گاهی با کمتر از این هم ممکن است مصراع بسته شود). از آنجا که در شعر نیمایی «قالب» (مثنوی، غزل...) و یا وزنِ از پیش تعیین‌شده (مانند رباعی) نداریم، دیگر شاعر ناچار نیست که فضایِ باقیماندۀ وزن را با سخنان اضافه (حشویات) پُر کند چون اصلاً چنان فضایی در شعر نیمایی وجود ندارد. از آغاز، یکی از اهداف اصلی نیما همین بود. ولی ممکن است گاهی شاعر بخواهد سخن را ادامه دهد. در این صورت هم آزاد است سخنش را (در این وزن) تا مثلاً پنج-شش بار یا بیشتر و کمتر تکرار کند. ولی البتّه که کار به این سادگی‌ها هم نیست و دقایق و ظرایفی در کار است.
در واقع سرودن شعر نیمایی، حتّی اگر تنها از نظر وزنی هم نگاه کنیم، به‌مراتب از سرودن اشعار کلاسیک (مثنوی، قصیده، غزل و جز آن) سخت‌تر است زیرا شاعرِ نیمایی‌سرا ابتدا باید بتواند شعر کلاسیک بگوید تا بعد برود به دقایقِ نیمایی توجّه کند و آنها را بیاموزد و بکار بندد. یعنی تا به شعر کلاسیک فارسی اشراف همه‌سویه نداشته باشیم، نخواهیم توانست در شعر نیمایی درخشش چشمگیر داشته باشیم.
عرض ارادت

سلام بر شما بانو رجائی ارجمند
و سپاس از کلام مهرآمیزتان؛ می‌آموزم در محضر شریفتان. بارها در صفحات دوستان عرض کرده‌ام که این عنوان «استاد» برایم به فرود پتکی بر جاندانه(ملاج) می‌ماند و بسیاری گوش نکرده‌اند امّا دست‌کم شما چنین نکنید.
با مهر و احترام

درودی دیگر بانو مهتدی ارجمند
و سپاس از لطف بیکرانتان.
این باعث شرمندگی است که آدم نمی‌تواند بصورت مداوم از اشعار عزیزان بهره ببرد یا اگر در جایی هم توانست نکته‌یی را گوشزد کند و اندکی بهره هم برساند ولی چاره نیست و این شرمندگی همراه همیشگی‌ست.
دیدم که اصلاحاتی در شعر اعمال کرده‌اید. هنوز با دقّت نخوانده‌ام ولی می‌خوانم و اگر ضرورت داشت برایتان یادداشت می‌فرستم.
قلمتان روزافزون نویساتر

سلام بانو عجم ارجمند
سپاس از لطفتان؛ و سپاسی دیگر که گهگاه ناچار می‌شوید جایی برای چنین یادداشتهایی باز بگذارید و در هر صورت تحمّل می‌کنید.
(این چه مشکلی هست که برای نوشتن همین چند پاسخ ناچار شدم چند بار از صفحه بیرون روم و بازگردم؟)
سوافشان بمانید.

درودی دیگر بانوی گرامی
دست مریزاد.
حالا بقول معروف "خداوکیلی"، این صورت از همان کلام، از هر زاویه که نگاه کنید، بهتر، روان‌تر و طبیعی‌تر نشده است؟ من بجای شما پاسخ می‌دهم: شده است. در هیچ مصراع هم لغزشی وزنی وجود ندارد. حتّی می‌توانستید مصراعِ "سوءاستفاده" را در همان سطرِ "شاید کمی" هم بیاورید زیرا آنطور ـ که فُرم طبیعی سخن است ـ هم وزن درست است. (بهتر است که "سوءاستفاده" را به همین صورت اصلی بنویسید که در عمل ـ در اثر ادغام ـ سواِستفاده خوانده می‌شود). هیچکس به اندازۀ خودِ شاعر در ارتقاء و تعالیِ شعرش مؤثر نیست.
سرعت عمل شما در ویرایش شعر تحسین‌برانگیز است. آفرین‌ها.
تندرست باشید با شاعرانگی‌های بی‌پایان

🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

درود بر شما جناب عسگرزاده
سپاس برای دقّت و راهنمایی تان

درودی دیگر
جناب عسکرزاده گرامی
بسبار بسیار بسیار سپاسگزارم
خدا هر آنچه می خواهید بر شما عطا فرماید. از این همه پیگیری و لطفتان مگر یک شاعر چه می خواهد از مخاطبان مسئولیت شناس . ممنون هزاران هزار بار

تقدیم نگاهتان با امید به درست نوشتن و سپاس مجدد 🙏🙏🙏🙏


من شاعرم
گاهی زبانم تلخ می گردد
گاهی عسل در واژه هایم گنگ و بی مزه
شیرین تر از قند و عسل گاهی
گاهی به بی طعمی آدم های یخ بسته
گنگی اشعارم به گیجی های من بسته است
گاهی قلم هم از جهان واژه ها خسته است
این واژه های کهنه ی بیرنگ
این نابلد های زبان مادری
این تازه های لوس و بی معنی
گاهی زبان شعرمان لنگ ست
گاهی ته هر واژه ای شور آبه ننگ ست
گاهی دل ما هم برای شعر خوش تنگ ست
آه ای تمام واژه های مانده در پستو
در لابلای کاغذ صد پاره ی اندوه
آه ای کلام عاشقانه ای امید محض
دور از تمام بچه بازی های بیهوده
ما را برای زندگی تشویق کن ای عشق
ما خالی از احساس خوب زندگی هستیم
درد ا .. که ما در واژه هامان مرگ روئیده
ما آدمک های به غم آلوده و مستیم
پیچیده گفتم یا بسی ساده نمی دانم
این واژه ها بازیگری کردند
از اشتیاق گفتن شاعر
شاید کمی سو استفاده، از حیای شاعری کردند
اما به حق تن می دهند آخر
من واژه های با نجابت را
از بین رسوا یان جدا کردم

موفق‌تر باشید.

درود بانو کاسیانی گرامی
و سپاس از مهرتان.

درود بر جناب عسکرزاده ی نازنین
و سپاس از محبت و بزرگواری و بزرگمنشی همیشگی تان
در خصوص پیشنهادتان (چون امکان ارسال پاسخ در پای آن کامنت مقدور نبود ) پاسخ را پای این کامنت حضرتعالی درج می کنم .

نخست اینکه اگر دانشی هم باشد به واسطه ی شاگردی کردن در محضر دانشوران فهیمی همچون جنابتان می باشد . زیرا دانش حاصل بده بستانهای اندیشه هاست . خواه در گفتمانهای دوستانه باشد یا در مباحثه ها و یا حتی مجادله ها ...
اثر پذیری و اثرگذاری در بطن هر گفتمان دو طرفه و یا چندطرفه وجود داشته و دارد . حتی در مجادله ها و مباحثه های تُند هم وقتی از حالت کسوف مشاعیر ناشی از فعل و انفعالات شیمایی غدد درون ریز که بصورت هیجانات خودشان را نشان می دهد خارج می شویم . فضا برای معقول اندیشیدن فراهم است . مثل کاری که در ویرایش شعر بعد از خروج از کسوف مشاعیر انجام می دهیم . و معقول تر به آنچه سروده ایم نظر می اندازیم و در کسوت منتقد , آنچه سروده ایم را نقد می کنیم . پس سپاسگزار همه ی گفتمانها و مباحثه ها و مجادله ها و مناظره ها هستیم . چون هر کدام در حالت ذهنیت معقولی که بعد از خروج از کسوف مشاعیر ( یا همان :هوشسایه / سایه ی هوشی ) پیدا می کنیم در ارتقاء دانش ما نقش بازی می کنند .

بنده خودم را آدم با دانشی نمی دانم . بیشتر جستجوگرم , با ذهنی پر از پرسش هایی که به دنبال پاسخ معقول برای آنها هستم . بخصوص در گوشه های گریز و دوربرگردانهای وزنی برای رسیدن قاعده مند به آنچه نیمایوشیج آرزوی آنرا در تئوریهایش داشت . ولی هنوز محقق نشده است . ( البته در اشعار بلند نیمایی آن آرزو می تواند جامه ی عمل بپوشد نه در اشعار کوتاه نیمایی )

اینکه دوست عزیز و با دانشمان جناب عسکرزاده ما را در جایگاهی می بیند که در خصوص شعر نیمایی جزوه ای در سایت ارسال کنم , از یکطرف
باعث مسرت و امیدواری ست و از طرفی دیگر وظیفه ی سنگینی ست که بر دوش خودم احساس می کنم . با اینکه بیش از یک دهه هست روی فرمشناسی نیمایی متمرکزم همیشه این وسواس را داشته ام که آیا آن مسیری که رفته ام کاملترین و منطقی ترین مسیر فرمشناسی هست یا خیر . یادم هست تا دو سال پیش قواعد ساختارشناسانه ی قالب نیمایی ای که استخراج کرده بودم و این قواعد پاسخگوی منطقی برای اشعار نیمایی اخوان و مشیری و نیما و سهراب سپهری از صدای پای آب به بعدش را داشت و گهگاه گوشه هایی از آن قواعد را در سایت شعر نو در کامنت هایی زیر اشعار نیمایی دوستان می نوشتم . وقتی روی اشعار نیمایی کوتاه حمید مصدق متمرکز شدم مشاهده کردم که آن قواعد روی این اشعار کوتاه جواب صد درصدی نمی دهد . و این یعنی یک جای کار می لنگد . یعنی برخی پارامترها را در نظر نگرفته ام . یعنی این قواعد تمام شمول نیست . اگرچه بعدها به واسطه ی شغلم که مجسمه سازیست و سالهاست که با فرم ها سر و کار دارم آن پارامترها را در حین کار کردن و بر حسب اتفاق پیدا کردم ولی هنوز هم آن وسواس سر جایش باقی ست . اینکه آیا زمان انتشار آنها فرا رسیده است یا خیر ؟ اینکه آیا چیزی از قلم افتاده است یا خیر ؟ اینکه نکند بعد از انتشار متوجه بشوم نقصانی بر آن وارد هست و به آن توجه نکرده باشم . اگرچه قواعد بازنگری شده اکنون پاسخگوی فرم بندهای حمید مصدق و آنهایی که نام برده ام می باشد . ولی هنوز برخی شاعران نسل اول و دوم نیمایی هستند که این قواعد باید روی اشعار آنها تست بشود . مثلن اشعار نیمایی استاد اوجی و برخی دیگر از شاعران نیمایی نسل دوم و سوم .

حتی نوشتن فشرده ی این مطالب هم طولانیست .
روی این موضوع بارها فکر کرده ام .
اینکه اگر بخواهیم بصورت کتاب منتشر کنیم , حجم مطالب هزینه ی چاپ کتاب را با اوضاع امروزه ای که بازار نشر دارد بسیار بالا می برد .
که هم در توان ما نیست و هم خرید آن برای همه ی علاقمندان به شعر نیمایی مقدور نیست .
مقدور هم باشد , به خاطر تنوع واحدهای سرایش و گوناگونی بندها و صدها پرسش و پاسخ که خودمان مطرح کرده ایم برای درک بهتر مطالب . چون فرهنگ درست مطالعه در کشورمان نهادینه نیست باز هم نمی تواند کمکی به سزا به خواننده اش بکند .

تنها یک روش معقول و کارآمد با تاثیرگذاری بسیار بالا در آموزش نیمایی وجود دارد و آن روش, تولید یکسری پادکست سریال وار همراه با تصاویر نماریخت انواع بندها و توضیحات جانبی در حصوص هر بند , همراه با پرسش ها و پاسخ ها ( مطابق با آنچه حدس می زنیم در ذهن مخاطب شکل بگیرد ) اقدام کنیم . که این کار همانقدر که پرفایده هست همانقدر هم زمانبر است .
برای هر پادکست باید ده ها تصویر طراحی بشود که تا آموزش بصورت همزمان شنیداری - دیداری صورت بگیرد . فعلا مدتی ست در اوقات فراغت شبها روی طراحی ها دارم کار می کنم .
در ضمن از تنوع صدا باید نهایت بهره را برد . تا ذهن مخاطب , معتاد یک صدا نشود .

این تنها کاری ست که در قبال شعر نیمایی و در پاسداشت نیمایوشیج و اشاعه ی شعر نیمایی ( قالب پُرتوان ولی به حاشیه رانده شده ) از دست این شاگرد نیما بر می آید . فقط باید صبور بود.
در ضمن , سایت های شعری افراد بادانشی همچون شما گران ارج را دارند و نقدهای شما همیشه راهگشا بوده و راهگشا خواهد بود .

بازدرود شادن‌شهروجان
و سپاس از توجّه و مهر همیشگی شما.
از این نظر با شما موافقم که تا اطمینان کامل به یک تئوری نباشد، تکیه به آن (و در اینجا انتشارش) ضرورتی ندارد. ولی چنانچه تناقضی در دریافت شما و برخی اشعار بزرگان مشاهده کردید، می‌توان با قیاس نمونه‌‌های مشابه از اشعار استادانی مانند شفیعی کدکنی، سایه، اخوان ثالث اطمینان حاصل کرد. حتّی در اشعار خود نیما هم گاهی برخی گریزهای وزنی ناسازگار بنظر می‌رسد و البتّه سبب این را می‌توان جزو عوارض انتشار آن اشعار پس از درگذشتش دانست.
دست‌کم از این بابت خوشحالم که آن رشته را رها نکرده‌اید و امیدوارم که روزی به نقطۀ نشانه‌گذاری کرده برسید...
در هر صورت لطف کردید عزیز؛ سپاس.

جناب شادان شهرو گرامی
درود بیکران
بسیار خوشحالم که صفحه ناقابلم به مطالب ارزنده شما بزرگواران اندیشمند مزین شد.
قدر دان زحماتتان هستم.
همچنین دوست ارجمندتان جناب عسکرزاده گرامی که لطفشان به شعر باعث سودمندی قلم و اندیشه من و دوستان نابی شد.

درود بانوی نازنین
سپاسگزارم زیبا خواندید
دعای خیرم همراهتان

🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

درود تکتم جان عزیزم
سپاسگزارم
زیبا خواندی عالی وجود نازنینت

🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

درود بانو جان
سپاسگزارم عالی حضور شما نازنین است که مایه افتخاری

به مهر خواندی.

🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

شاهزاده خانوم نازنین
زیبا خواندی نازنین
سپاسگزارم از مهر نگاهت و گل افشانی
کاش دلها خانه عشق و مهر و دوست داشتن بی غل و غش شود تا بتواند غنچه کلام را شکوفا سازد مهرت به دل می نشیند لطف همیشه همینگونه که هستی باش

بااانوی مهربان و نیک‌اندیش

درود بر شما جناب فخوری گرامی
سپاسگزارم از مهر حضورتان
شکسته نفسی نفرمایید جناب فخوری بنده در محضر دوستان شاگردی می کنم.
اشعارم هم جوششی و دلی ست

مقدمتان گلباران

🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

درود جناب مدهوش گرامی
سپاس از حضور پر مهرتان
زیبا خواندید
خدا رو شکر
مقدمتان گلباران

درود جناب علامیان گرامی برادر مهربانم
سپاسگزارم از نوع نگاه پرمهرتان
حقیقتا انتخاب حود واژه هاست که در چه قالبی بنشینند و من فقط تایپ می کنم و خیلی دخالت درکارشان ندارم
این لطف شماست که می خوانید و تشویق می کنید.
باز هم تشکر از مهر نگاهتان

🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

درو. جناب استکی گرامی
سپاس از لطف حضورتان
عیدتان مبارک
ان شاالله ناجی به موقع به داد مردم برسه به امید ظهور عدل و داد و آرامش

درود بر شما جناب آزادبخت گرامی
سپاسگزارم از لطف نگاهتان

🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

درود جناب انصاری گرامی
قلم رنجه کردید
سپاسگزارم عالی وجود گرانقدر شماست

درود بر شما بانو جان
سپاس بیکران از مهر نگاهتان
بمانید به مهر

درود بانو جان
سپاس از لطف نگاهتان
زیبا خواندید
بمانید به مهر

🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

درود جناب جاویدان گرامی
سپاسگزارم

درود جناب افشاری گرامی
سپاس از لطف حضورتان

درود مریم بانو جان
بسیار مایه افتخارمه نازنین
زیبایی در نگاه زیبایتان است.

درود جناب ترکاشوند گرامی
سپاسگزارم
زیبا خواندید بزرگوار

درود بر شما جناب شفیعی ارجمند
سپاس از مهر نگاه و لطف حضورتان
زیبا خواندید
شکوه در روح پر مهرتان است

درود بانوجان
سپاس از حضورتان
خیر مقدم
مقدمتان گلباران

🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️