دم به دم...

شهدی که از دهان تو ،می ریخت ، دم به دم
شعری که از درون تو جوشید ، تا عدم
دوری ، پر از شهادت نزدکیَست و باز
من مانده ام بدون تو ، تا مرگ، یک قدم
رازی که از لبان تو گفتند ، ناگهان
اشکی که می چکید به اوهام شهر غم
درد است ، در نهایت آزردگیِ عشق
عشقست با شراب نهانخانه ، همقسم
مستغنیَم ، بدون دو چشم شبانه ات؟!
در افتقار مانده دلم ، بی تو ، لاجرم
رویای دور میتنم و بالهای توست
درگیر تار و بوسه و قدیسه و قلم

گفتی کجاست قبله سیب و سراب شَر
گفتم ،طواف میکند آدم در این حرم..