آرزو

به لبم اگر رسانی لب خود بدلستانی
نروم چوخضر آنی پی آب زندگانی
فکنم زقدروپایه سرآفتاب وسایه
اگرم شبی چو هاله به کنارمه نشانی
به جزاینکه زیرتیغت به نشاط جانسپارم
نرسم زهیچ راهی به حیات جاودانی
چوقلم اگرسرازمن بزنی زبی وفایی
به کدام سوکنم روکه توسر خط امانی
شب وروز درفراقت زدودیده خون فشانم
مگرازوصال آبی توبر آتشم فشانی
به نیاز عشق نازم که رهم دهت بکویت
زغرورحسن روزی اگرازدرم برانی
به خلاف آنکه آتش نشود زدودپنهان
زغم تودر د ل من شرری بود نهانی
به خدنگ جان شکارت چوشدم نشانه گفتم
نکند به قهر آیی زطریق مهربانی
زدهان یار کمتر همه کس سخن سراید
مگرآنکه چون ذکاوت برسد به نکته دانی