جدال بینِ مرگ وزیستنِ هوس

در رویایِ خَموشم برتنش دستانم رامهمان کردم
آه چه عطرِ خوشی داردگیسوانش گویی بادمیخواهدبه سجده کشاندعطشِ عشق رابرگیسوانِ رهاشده اش
چندیست زیرِنظردارمش گاه به من خیره میشودوزیرِلب برایِ خودپچ پچ میکند
اماازلبخندش میتوانم دریابم که اوهم مرامیبیندومیخواهد
چندهفته میشدکه مهمانِ منزلِ گیلبرت بودند
ومن هم تازه پابه سنِ چهل وشش سالگی گذاشته بودم
اودخترکی بسیارزیباوظریف اندام بود
پوستی گندمی وگیسوانی بور
چشمانش بسیار نورمیرقصاندندبرتاریکی هایِ درونم
خیره به گلهایِ اقاقی ولبخندش را بدرقه یِ عطشِ هوسم  میکرد
بادمیانه یِ خوبی با شیطنت هایش داشت
گاه قلقلک میدادقدمهایش رابررویِ چمنزار
ودامنِ چین دارش را راهیِ آغوشش میکرد
لبخندش عبادت است برایم
تنم گرمِ عشقش بودوبسیاررختم برتنم تنگ شده بود
اندامش راگویی خدای نقاشی کرده وبازیورآلاتی ازجمله ستاره گان نوربراندامش رقصانده
لبهایش همانندگلهایِ رزِفرانسویی عجیب زیباودلفریب بود
گامهایش مُحکم
وآوازش خَموش
نوازش میکردپوستِ شهوتم را
نالیدعطشِ خواستنم وگویی سجده میکردمقابلِ این دلدادگی
پایم سُرخوردوبه لبه یِ صندلی خورد
سرم رابالاآوردم تامتوجه لورفتنِ احساسم نشود
که پیرزنی چروکیده رانظاره گربودم
گویی از دلِ داستانهایِ ترسناک
اورا تزریق کرده بودند درچشمانم
لبخندش برایم تاریکی راوصله برتنم میزد
ودندانِ نیشش بسیاردرازبود
برلختیِ سَرش هیچ چیزنقش نداشت جزماه
گویی آینه ای برسرش دارد وماه خودرا درآن مینگرد
پیرهنی ازلجن برتن کرده بود که با غورباقه هایِ برکه آذین بسته شده بود
دهانش رابازکردو حشراتِ موزی از دهانش تُف میشدند به سویِ باد
هرقدمش گودالی رادرخودحبس میکرد
آنچه چشمانم میدید واقعیتِ یک زنِ بسیارزننده بودکه بارویایِ من هیچ گونه مطابقتی نداشت
لرزه براندامم افتادوخودرابرویلچری نظاره گربودم
که یک دستم برکمین گاهش گره خورده بودودیگری برعطش گاهم
چشمانم سونداشتند
ولی رویاهایم همانندعشقبازی هایِ جوانیم روبه چشمان ظهورمیکردند
ظهوری بنامِ فرشته یِ مرگ...