آهوانه پریزاد ِ غربت٘نشان اقالیمِ یشمین

 

حضرت ارغوان !، ظهر آتشفشان ،بی نقاب آ!
وحشت چیرگان ، جان صوفیزبان، در حجاب آ

شان محراب ها ، یاوه ی بادها ، تاج صحرا!
کنج لوقا بمیران ،بمیران ، چو نان و شراب آ

بویی از بعیدا، بامداد سپیدا ،لنف پرسش!
خون نارس بریزان ، بسوزان ، جواب آ

خال کولی زیبا ! به خنیای مستان بیدل
توسن شب نشینا ، بتازان ، بیا ، در رکاب آ

زخم عرفان ، بپیچان به خلخال زرّ بنفشه
گنگ نیلوفران شبانگاه رویا بمان ، آفتاب آ

عطر الیاف برف از بهاری معاصر بگیران
درد انبیق هر کهکشان ، در نهان ، ماهتاب آ

آهوانه- پریزاد غربت-نشان اقالیم یشمین
سرخ - پیراهن نیک- آیین دل ، با شتاب آ

٭٭٭٭٭

 

 

 

"پس از باران "
 

بیا امشب بشوران شاهتار خسروانی را
تب دریای آبیکامه ی هم- آشیانی را

و برف قله ها را با شکوه خود بپوشانو
ورای قلعه ها، آغاز کن ، هر حکمرانی را

نزول شعر روحانی ،قشون لهجه ی جانی
نبرد اسبهای ترکمن در دره های ایلخانی را

برای مخمل خیس خیالم ، نبض رویا شو
بیانگیز از درونت ، راز گرم باستانی را

پس از باران ، دل هر خاربن گل داد با زخمم
تکلم های سوگ آسمان را ،نوحه خوانی را

من از تفسیر لبهایت ، شرابی جاودان دیدم
اگر گم کرده ام در معبدی ، تاک جوانی را

شکوه گندمم ، در بافه های باد می پیچم
بیا با من بگو ، طعم گناهی آسمانی را ...