عظمتِ خدا

شایدخدا تبسم کودکی سرطانی بود که اشک شد بررویِ لبهای گره خورده به لبخندی کور
شاید خدا آهِ مادری بود که فرزندانش  را یتیم کردند
شاید خدا همان نفس های آخرِ جوانی بود که در آغوشِ عشقش مرگ را به نگاهِ اشک آلود یارش گره  کور میزد
شایدخدا یک فریاد از گلویِ یک  کارگرِ خسته و ناتوان بود زمانی که برای گرفتنِ حقوقش پیمانکار فحش ناموس به او  میداد و حقوق را  کم واریزمیکرد...شاید خدا دستِ همان ننه یِ پیری بود که وقت بانگ اذان دعایِ خیرمیکردو باچارقدش اشکهایش راپاک میکرد
شاید خدا یک لقمه نان  بود وسط سفره  ی بچه های یتیم بدون آغوشِ خانواده به دور از واقعیت های روشن و سرشار از خوابِ رویاهای بیدار...شاید شاید شاید....شایدخدای همین واژه هایست که با قلبی سرشارازامیدوآرزو بر بسترِدفترلبریزمیشوند
من خدایِ را درهمه چیز جستجومیکنم
همین زیبا دیدنِ هرچیز باعث میشود تو نیز آن را شکوهی از عظمتِ خدایت ببینی و برایت تعریفی ارزشمندازهمین شایدهاوبایدهاداشته باشد...