پیوند شعر

عرض ادب و درود.
اگرچه باید رفت و برای فردا آماده شد . ولی خب چند دقیقه دیر و زود ایرادی ندارد.
که دوستمان که از استاد گفتن بهشان فراری هستند .
جناب عزیزیان،

شعری سروده اند و چه شعر دلچسبی هم سروده اند .
به نام حق .

که هرچه از دوست رسد نیکوست ،

بارها شاهد این موضوع بوده ام که جناب عزیزیان برای( باریکلا )شعر نمی‌گویند .
۱. هدف
۲.تحقیق (به میزان لازم )
۳.استفاده از قوافی (مورد نظر)
که نوعی کلاس آموزشی قافیه هم هست ،
برای سوپر ایگو ی ما (جناب عزیزیان)
اولویت کار بوده و هست .
نظر به اینکه این سروده ایشان با بقیه اشعارشان توفیقی فراتر داشت.

شعری سوالی جوابی...
بین یک( شاعرِبیمار) و یک (پزشک)
که در آخر شعر هم، پزشک کاری از دستش بر نمی آید و مرض را رد می‌کند ....
یا ارجاع برای آمپو تاسیون (قطع عضو)

بیمار...

نبض من را چگونه میگیری؟!
ردّی از خون درون رگها نیست
نسخه ننویس، این مُسکن ها
التیام مریض تنها نیست

نبضم را چگونه میگیری وقتی خونی درون رگهایم نیست . نسخه ای برایم ننویس که تنهایی مرد با نسخه درمان پزیر نیست.

گوشی ات را به سینه ام نگذار
خانه ای بی صدا و متروک است
ربع ِ قرنیست از زمین کنده
چون به حرف ِ زمانه مشکوک است

درون سینه ام قلبی نیست پس نیازی به ( گوشی گذاشتم ، برای شنیدن صدای قلب) نیست . پنجاه سالی هست که ...البته در اینجا پنجاه سال استعاره محسوب می‌شود. که منظور نیمی از عمر است .
که از دنیا بریده چون به کل دنیا مشکوک است .

در کتاب ِ اصول طب آیا
شاعران از شعور میمیرند؟
سطح هُوشیاری ِ غزل ها را
در مطب ها چگونه میگیرند؟

در این قسمت سوال های بیمار از پزشک رو می‌بینیم و می‌خوانیم که به زیبایی سوالات کنایه آمیز بیمار از پزشک برای تشخیص چگونه اندازه گیری یِ( قدرت یک غزلِ) مریض بیان شده .
سطح هوشیاری غزل ها را در مطب چگونه می‌گیرند.

قرص ِ وزنی دو وعده کن تجویز
تا که رُکنی دهد روانم را
شربتی از تمام تشبیهات
بلکه شیرین کند زبانم را

برایم قرصی تجویز کن روزی دو وعده
تا ببینم میتونم به وزن و رکن شعر هایم سر و سامانی بدهم .
شربتی برایم تجویز کن تا درمان کنه تشبیهاتم در شعر رو یا تصویر سازی هایم در شعر رو

تو پزشکی ببین دچارم به
درد کم کاری و نداری ِ شعر
بستری کن مرا همین آن در
بخش ِ پیوندِ اضطراری شعر

تو پزشکی ،دکتر ببین چی بر سرم آمده آیا به درد کم کاری دچار شدم . (حد المقدور شعری به من بده)
یا که بستری ام کن برای پیوند عضو .حال کدام قسمت باید از شاعر پرسید.

در قسمت بعد جواب های پزشک رو می‌بینیم.
پزشک برسی می‌کند و میگوید .

تیم زنده کردن و باز سازی شاعران امروز یا امشب
یک سوژه پیدا کرده اند که امتحانی برایشان محسوب می‌شود تو این امتحان باید خودی نشان دهند .
مرد بیمار ما چهل ساله است و دردی به جان و تن خودش دارد .

ا همین لحظه هم به لطف غزل
مانده در نای ِ نادِمش نفسی
گاه گاهی سکوت و سکته ی شعر
میکشد دور ذوق او قفسی

تا همین لحظه هم به لطف غزل زندست و نفسی می‌کشد
گاه و بیگاه سکته ی شعری روح و روانش را به هم می‌ریزد


آن زمان هم وجود مضطربش
میدود در قفس سراغ طبیب
گرچه با چارپاره ها چندیست
خورده از این مریضخانه فریب

که هرموقع این سکته های شعری گریبانش رو میگیره خودش رو به درمانگاه میرسونه
گرچه چندوقتی ست با چهارپاره سر خودش رو گرم کرده ...

ضربانی در او نمی بینید
چون درونش سروده ها مخفیست
رنگ خونش سیاه و محزون است
در رگش جوی واژه ها منفیست

پس چرا ضربانی در بدنش نمیبینید
لابد نتوانسته سروده های مخفی در بدنش رو روی کاغذ بیاره ...
رنگ خون بیمار کِدِر و اندوهگین شده
در وریدهایش خون برعکس عمل میکنه
(جوی واژه ها منفیست)


توی گوشش کمی بخوانید از

توی گوشش کمی بخوانید از
دفتر ِ چارپاره های حزین
تا که از خلسه اش به هوش آمد
ببریدش مجددا به زمین !

داخل گوش بیمار از چهار پاره های غمگین و اندوهگین زِمزِمه کنید .
تا که از خلسه خارج شود و بهوش بیاد و مجددا به زندگی (زمین) ....برگردد.
جناب عزیزیان سروده ی زیبایی بود .
موفق باشید و تمامی مطالبی که نوشتم کاملا نظر شخصی بود .
ولا غیر ...



در پناه حق مؤید باشید .

سلام
قاعدتا گروه خونی من با این اثر سازگاری ندارد تفاوت گویی تفاوت بین +AB و -O است

مطالبی که قاصر به ذهن علیلش رسیده است

الف)بیمار... پزشک ... کاش این دو در بافت اثر بود

ب)التیام مریض تنها نیست
به دو نحو می توان خواند
التیام مریض(کسره) تنها نیست
التیام مریض، تنها نیست
و این از محاسن اعراب و علامت ننهادن است

پ)گوشی ات را به سینه ام نگذار
من سابق در مورد ضمایر متصل توصیه میکردم متصل بنویسند مثلا در مورد شما گوشیت ولی یکی از بزرگواران اشاره به نیم فاصله نمودند :
در مورد نگارش ضمایر متصل به کلماتی که به – ی ختم می‌شوند؛ آخرین شیوه‌نامۀ نگارش فرهنگستان، جدا‌نویسی با نیم‌فاصله را پیشنهاد کرده است: نهانی‌ام، می‌کشانی‌ام و …
همچنین در این شیوه‌نامه، در نسخه‌های چاپی به دلیل صرفه‌جویی به درخواست ناشران «ی» در جایگاه کسرۀ اضافه به صورت ۀ نوشته می‌شود.
ولی در نسخه‌های الکترونیکی نوشتن به صورت «ی» با نیم‌فاصله ارجح است مثل: شعله‌ی
پایان نقل

البته نیم فاصله هم دردسر های خود را دارد فغان از قصه پرغصه نگارش زبان فارسی

ت)نداری را کسره نهادید ولی اضطراری را نه
یک وحدت رویه امریست نکو
دو چون قافیه هستند و مشابهت شکل نوشتاری مهم است

ث)همین آن مرسوم نیست همین الان

ج) بیمار معمولا نسبت به پزشک با ضمیر مفرد خطاب نمی کند و برای احترام جمع می بندند
البته من دوست داشتم چون مفرد به وحدت نزدیک تر است ملاک احترام ، جمع که به کثرت نزدیک ترست نبود

چ)معادل سوژه چیست؟

ح)ضمیر مفرد برای تیم گرچه جایزست ولی دارند بیشتر احساس می کنم تناسب داشته باشد

خ)بنام معنای متفاوتی با به نام دارد

د) محزون بودن رنگ خون انتزاعی و تصورناپذیر نیست؟

ذ)اثر مملو است از اصطلاحات شعر که سابق نیز شاهد بودیم
غم نیز
اصطلاحات پزشکی نیز افزوده گردید
ببریدش مجددا به زمین
اگر مقصود از زمین به خاک سپردن باشد که سنگ تمام نهادید ولی من دوست دارم امیدوارانه بنگرم فرمود
حَتَّى إِذَا جَاء أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ
لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ ۚ كَلَّا ۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ
در آیه شریفه بازگشت به زمین را منتفی می داند و حق نیز چنینست
ولی در فضای شعر اجازه رجعت داده می شود چون شاعر قدر زمین که طربکده است را ندانست فرصتی مجدد که مابقی مصروف شادی گردد

هر دم از عمر می رود نفسی
چون نگه می‌کنم نمانده بسی

ای که پنجاه رفت و در خوابی
مگر این پنج روز دریابی

خجل آن کس که رفت و کار نساخت
کوس رحلت زدند و بار نساخت

خواب نوشین بامداد رحیل
باز دارد پیاده را ز سبیل

هر که آمد عمارتی نو ساخت
رفت و منزل به دیگری پرداخت

وآن دگر پخت همچنین هوسی
وین عمارت بسر نبرد کسی

یار ناپایدار دوست مدار
دوستی را نشاید این غدّار

نیک و بد چون همی بباید مرد
خنک آن کس که گوی نیکی برد

برگ عیشی به گور خویش فرست
کس نیارد ز پس ز پیش فرست

عمر برف است و آفتاب تموز
اندکی ماند و خواجه غرّه هنوز

ای تهی دست رفته در بازار
ترسمت پر نیاوری دستار

هر که مزروع خود بخورد به خوید
وقت خرمنش خوشه باید چید