دو شعر از مجموعه این زن...

بهار با تمام خوبی ها و بدی هاش اومد ,خوبی هایی که طبیعت می سازه و بدی هایی که ساخته ی ماست

به سبزی همین بهار سالی سبز را برای همه آرزومندم

به آر برای ما بهترین ها را بیار

بهاره نوروزی

مرا ببخش

اگر هنوز وقتی را ه می روم

شکمم زودتر می دود

ببخش اگر بی گدار به آب زدم

و تو

به چله ی زیباییت نشستی

من مادرم

زبانم لکنتی تازه از شیر گرفته است

و تابوت شعرهایم روی دست ها می رود

مرا ببخش

اگر روی دفتر شعرم

     کلماتی سپید راه نمی روند

ومن

پرم از ندانم ها

نیست ها

نبود ها

و کار دوم

...

شعری برای زن

زنی برای شعر

شاید

من

آخرین زنی باشم

که عشق را از زیرپاشنه های مادرم آرزو کرده باشم

وخواب را

میان دورویا سر کشیدم

من تمام بدعت های زنانه را از سر گذرانده ام

فقط نگو

سنگ به در بسته زده ام

تا مردانگی ام را به حراج بگذارم

شعری برای زن

زنی برای...

دیگر نه زنی در کار است و نه شعری

خیالت تخت!

این دفتر تا آخر سپید می ماند