( شادی و غم )

دلم پرواز میخواهد به دنیایی ز شادیها

                                               همه گوش دلم مشتاق اواز قناریها

همه امید پروازی به همراه پرستوها

                                              که جان خسته , ز تنهایی و سختیها

پرستوخوش خبر باشد بگوید از بهاریها

                                                نوید خوش دهد دل را ز پایان سیاهیها

به ونج و مرغ عشق اید بسر شور جوانیها

                                                به قمری دلخوشی ما را سحرگاهان سردیها

در این احوال خوش بودم , نظر افتاد بر دردی

                                                               هجوم غم چو بر دل شد , فراری داد شادیها

چنان بالم شکسته , گشته سوزان دل

                                              بمانده در قفس جانم فراری از حرامیها

رها هرگز نمیگردد دلم از درد تنهایی

                                               ببینم بسته روزنها, چه سود از غمگساریها

من اینجا گشته ام دلخوش به یک دلبر

                                              که در فرجام یک بحران , شد الگوی صبوریها

نمیدانم چرا بازم به دل خون و همه غصه

                                              عنان دل نگهدارم , فرار از این تباهیها

امان از اینهمه غمها  زده خیمه به این دلها

                                               رهایی نیست این جانم , بگو اسرار هستیها

دل بیدل چو غمخانه , نباشد بهر او شادی

                                                                بنالد دم به دم , گوید چرا باشد خرابیها

..........................................................................................