عشق عین عاطفه

عشق ، شاید حسِّ یک طعمِ غریب  
در دهانِ آشنای زندگی ،  
یک مسیر تازه و
بسیار شورانگیز و زیبا
 در دوراهیِّ سراب و آب باشد
عشق ، شاید حسِّ افتادن
 میان توده ای از ابرها
در خواب باشد
عشق ، مانندِ تنفّس در دویدن
لیز خوردن روی یخ
 در قله ای پوشیده از برف و
شبی بیتوته در یک قلعۀ مرموز ،
پیوندی ز حسِّ اضطراب و لذت است
عشق را با صد زبان
 حتی زبان بلبلان 
با لهجۀ پروانه ها،
 از قول شمعی نیمه جان 
در صد حدیث و داستان  
تفسیر و معنا کرده اند
عشق را صد گونه 
گاهی با نوایی ، ضربِ سازی 
رنگ و آهنگی
گهی در قالبِ شعری 
به شکل نقش یا متنِ بدیعی ، 
درکِ حالی ، شرح و تفسیر زلالی
تابش نوری
و یا تصویرِ مبسوطی 
هویدا کرده اند
آدمی را عشق ، چون آب و هوا
یک اقتضا و احتیاجِ مبرم است 
عشق ، یک انگارۀ زیباست
یک ادراکِ پابرجاست
یک تلطیف در کیفیتِ احساس و
حالی مبهم است
میلِ بی پیرایه ای در جان و
 تسلیمی نشاط انگیز 
در ذهن و ضمیرِ آدمی است
عشق ، یعنی خواستن 
انگیزۀ برخاستن
حظِّ وافر بردن از یک اشتیاق و
میل دیدن 
با گذر از سنگلاخِ  مرزهاست 
میل ماندن ، جلوه ای از اشتها
تا پُر شدن از لحظه هاست
عشق ، عینِ عاطفه 
 شینِ شور و شادمانی
قافِ قلبی با محبت ، با صفاست