بازآ بانو

با سلام بر اهالی شعر
و بانو کلهر
در ستون سبز و بر خلاف وعده ای که به خودم داده بودم و پیروی درخواست شاعر در پای شعر (متن) با احساس و لطیف بانو کلهر روده درازی کرده و در ابتدای گفت گو ایرادی که همون اول شعر مشخص بود عرض کنم و آنهم ابهام در مخاطب شعرتان با توجه به واژه \\\\\"پریزاد\\\\\"نامی که برای جنس مونث استفاده می‌شود و لیکن معمولا نام پریزاد ذهن مارو به سمت معشوقه می‌برد چون هیچ کدی در شعر نبود که اشاره ای به دوست، مادر، خواهر ، دختر و یا خود شاعرباشد و شخصی که در شعر پذیرفتنی باشد اینکه با توجه به جنسیت شاعر نام مناسبی نبود البته اگر شاعر مرد بودند پذیرفتنی بود
در نهایت حذفش قطعا میتونست مشکل رو حل کنه/تو همانی که
رگ خواب مرا درچنگ کشیده/(هر چند خود جمله مشکل تالیف دارد که مانا هم به آن اشاره کرد)

یا حفظ آن و آوردن واژه مادر یا شخص مورد نظر در انتهای شعر میتونست خواننده رو از سردرگمی نجات بده
بازآ لااقل
بگذار در آغوشت بمیرم /مادر/دخترم/پریسا/

_مورد دیگر اطناب(کش دادن زیاد)
گاهی شعری بی مورد و نابجا کوتاه می‌شود و جای خالی خیلی زیادی حس می‌شود وگاهی شعر اسیر اطناب و طولانی بودن و اضافات که با حذف آن هیچ مشکلی در شعر ایجاد نمی شود که شعر شما در گروه دوم قرار دارد و حسی که می‌شد حتی سه خط هم بازگو کرد
.........
تو همانی که
رگ خواب مرا درچنگال کشیده
آه این جماعت
هنوز در این اندیشه اند
که من بی تو زنده می مانم
بازآ
که روحم خدشه دار شده
بازآ
بال هایت را حصار کن
تا در و دیوار این خانه
روی سرم آوار نشده
بازآ
لااقل بگذار در آغوشت بمیرم
دیدیم که با حذف بسیاری از سطر ها مشکلی درشعرتان پیش نیامد بهترین محصول یک درخت زمانی است که شاخه های اصافی ان هرس شده باشد پس این کار رو در تمامی اشعارتون انجام بدین

و سخن آخر این تنها بخشی از چیزهای حداقلی که باید رعایت شود می باشد و دیگر مواردی که شما رو به شاعری بهتر خواهد رساند تسلط به فنون شعر و صناعات ادبی و ابزار شعرو دایره واژگان وسیع تر و استفاده از تصاویر و رفع ضعف‌های تکنیکی یکی از مهم‌ترین ایرادات این اثر دور بودن از تصاویر و مضامین روز است که باید به سمت نو شدن حرکت کنید و قطعا با تلاش و ممارست خوانش اشعار شاعرین خوب معاصر روز به روز اشعار خوب تر و خواندنی تر از شما بخوانیم

یاحق🌿

سلام پریسای عزیزم
اول بگم که خیلی پر احساس نوشتی و بعد اینکه
جنابِ  ورد زورث میگه که  حتي نامأموس ترين كشفيات شيمي هم میتونه  احساس شعر و شاعريو برانگيزه به شرطي كه شاعر  احساسش کنه ذهن شاعر از هزاااران پيوند كه بين انسان و طبيعت وجود داره ممكنه يكيو حس كنه و در حقیقتِ دنیای خودش بهش نظم بده . در واقع بزار اینجوری بگم شعر ،  از اين كوشش شاعر زاده میشه  براي نمايش دركش از نسبت هاي بین انسان و طبيعت...
   اين پيوند ظاهری نیست بلکه ذهنيه . درك اين ارتباط ميان انسان و طبيعت تجربه ای شاعرانست و حاصلشو میگیم خيال شعری !
 كه همين خيال عنصر اصلي شعره

برات یه مثال از شعر دقایقِ آقای بدری میزنم که متوجه منظورم بشی:


خورشید غمگین
بر تراس صبح نشست
درختی اعضای پاییزی اش را
از روی زمین جارو می زد
آوازِ دشتی گنجشک ها
نوای این تراژدی شد
فهمیدم ابرها
دودِ سیگار آفتاب اند
شاید کسی
جلوی چشمانِ آسمان
پیاز رنده کرد
که باران گرفت(این یه بخشی از شعر بود)

میبینی چطور بین کارای انسانی و طبیعت ارتباط برقرار شده؟!
این اتفاقیه که توی شعرت باید بیافته
در کل نوشته ای كه توش خيال و تعرف خيالی در مفاهيم ، وجود نداشته باشه، نميشه بهش گفت شعر
درواقع یکی از تفاوتهای شعرو دلنوشته همینه عزیز دلم
 چون اگه  بخوایم هر شعر مؤثر و زيبايی عنصر خيالش بگيريم  میشه حرفی که همه در حالت معمول هم میزنن
 . اون قديمیا البته به جز اونایی كه ديد منطقي و فلسفي نسبت به مفاهيم داشتنن و خيالو جوهر اصلي شعر میدونن و درستشم همینه
و نکته بعدی که میخواستم بهت بگم اینه که
بندی رو بی آرایه رها نکن که خاصیت شعر به همین ترکیب سازیو آرایه هاشه البته در کنار صورخیال
و اما پریسا جانم پایانِ شعر خیلی زیاد مهمه من همیشه میگم کل شعر یه طرف آخرِ یک شعر یه طرف دیگه
همیشه آخرین دیدار ها
آخرین نگاه ها😁 آخر فیلما و داستاناست که اونا رو تو ذهن ما جاویدان میکنه
از این باب یک شعر وظیفشه بنظرم که پایان کوبنده ای داشته باشه که توی ذهن ها ثبت بشه
من اگه شعری پایانش خوب نباشه حتی اگه در طول مسیر شعر ازش لذت برده باشم با یه پایان سطحی همه ی اون لذت به فنا میره
پس همیشه سعی کن پایان کوبنده تر و قوی تر از شعرت بنویسی که همیشه تو ذهنِ منِ مخاطب بمونی
موفق باشی عزیزم
مطمعنم از بهترین قلم ها میشی😍👌🏻