آری چنان نبود

دنیا چنان دلنشین که پنداشتم نبود        
 آن تحفه ای که انتظار داشتم نبود

انگاشتم که باغِ بلورینِ آرزوست        
 اما ز جنسِ  آن چه که انگاشتم نبود

گویند هرکه هرچه بکارَد دِرو کند        
لکن مرا ثمر، چنان که کاشتم نبود

مقصد بعید و راهِ رسیدن دراز بود          
هم قّدِ قدم هایی که برداشتم نبود

برداشتم، اگر نشد همانی که کاشتم        
شاید که فهم روشنی از داشتم نبود

 از رنگ های فریبای زندگی، رنگی        
همگونِ  رنگِ باور و برداشتم نبود

گاهی اگر عَلَمی بر فراشتم ، فردی        
همگامِ آن عَلَم ، که برافراشتم نبود

روزی ز یک نگاه به همیانِ اعتبار        
دیدم که هیچ ، آنچه که انباشتم نبود

شمّی برای درکِ حقیقت نمانده بود        
 شوقی برای بهره  ز برگاشتم نبود

عریان تر از همیشه به دنیا شدم دقیق        
آری چنان دلنشین ، که پنداشتم نبود