پست های وبلاگ

بنام خدا

سلام

دشمنان این آب و خاک برای ارائه ی تصویری مخدوش از ایران به هر حیله ای متوسل میشوند. 
اهمیت نمی دهند آنچه می گویند شایعه یا اساسا دروغ باشد شرط لازم و کافی برای نشر مطالب، محتوای ضد ایرانی آنهاست.
دشمنان برای القای باورهای خود از وارونه جلوه دادن واقعیت ابایی ندارند و با سواستفاده از عدم آگاهی بخشی از جامعه تلاش میکنند اراده ی ذهن آنها را مختل و تسخیر نمایند.
وقتی هدف توجیه کننده ی وسیله باشد هر شیوه ای برای برداشتن موانع توصیه و هر ترفند فریبکارانه ای مجاز خواهد بود.
در چنین شرایطی لازم است ضمن ارتقا سطح سواد رسانه ای، در انتخاب منابع خبر هوشیار و دقیق عمل کرده، حتی المقدور مطالب را راستی آزمایی نماییم.

از جمله موضوعاتی که دشمنان در چند سال اخیر با بزرگ نمایی مطرح و با دستکاری واقعیت تلاش میکنند بر اعتبار نظام جمهوری اسلامی خدشه وارد کنند بحث اعدام تعدادی از اعضای سازمان مجاهدین (منافقین) خلق در دهه ی شصت است. حوادثی که دشمن با مظلوم نمایی و پنهانکاری آنرا نمونه ای از رفتار خشن و بی رحمانه ی حاکمیت با زندانیان سیاسی تعبیر و تبلیغ می کند.
اما واقعیت چیست؟
مرگ انسانها حادثه ای غم انگیز و ناراحت کننده است بخصوص اگر هموطن باشند ولی گاهی شاهد بروز 
رفتارهایی هستیم که باب ترحم را بسته و راهی جز شدت عمل باقی نمی گذارد.
در دهه ی شصت با تشکیل کمیته ای، اعضای زندانی سازمان مجاهدین (مناففین) خلق مورد بازجویی مجدد قرار گرفته و برای برخی حکم اعدام صادر میشود که بر این تصمیم قضایی حاکمیت نه تنها ایرادی وارد نیست بلکه از افتخارات نظام در صیانت از حقوق بشر و امنیت مردم است.
اولین نکته ای که باید در این حادثه مورد توجه جدی قرار گیرد و دشمنان هرگز کوچکترین اشاره ای به آن نمی کنند شرایط کشور در دهه ی شصت است.
در آن هنگام تمام شهرهای ایران درگیر جنگ تحمیلی و دغدغه ی مردم دفاع از کشور بود.
در تمام کشورها در شرایط جنگی دادگاههای رسیدگی کننده به اتهامات مرتبط با جنگ بصورت ویژه و اضطراری برگزار و مجازات ها سخت گیرانه و قاطعانه تر از شرایط عادیست.
درست در شرایطی که مردم ایران با جانفشانی در حال نبرد نابرابر با متجاوز بودند و هر روز جوانان بسیاری جان خود را برای دفاع از کشور فدا میکردند سازمانی وطن فروش اعضای خود را در اختیار دشمن قرار میدهد تا آنان را در کشتار جوانان این سرزمین یاری کنند.
بدتر اینکه همین بی وطن ها عده ای را مامور نفوذ بین صفوف رزمندگان ایرانی میکنند تا آخرین اطلاعات سپاه ایران را به ارتش دشمن گزارش دهند.
همین خیانت ها باعث شد چند عملیات ایران پیش از اجرا لو رفته و به شکست بیانجامد و تعداد زیادی از رزمندگان ایران توسط ارتش عراق که از زمان عملیات توسط نفوذی های منافقین مطلع شده بود به شهادت برسند.
تعدادی از منافقین نفوذی اعضایی بودند که پس از طی دوران محکومیت و یا فرار از زندان مجددا به سازمان منافقین متصل و دستور نفوذ به مواضع ایران و جاسوسی بنفع دشمن را دریافت کرده بودند.
از سویی ترورهای کور و خرابکاری اعضای این سازمان در داخل کشور همچنان ادامه داشت و تمرکز بخشی از قوای ایران صرف مبارزه با اینگونه عملیات های تروریستی میشد.
با ادامه ی اقدامات خیانتکارانه ی سازمان منافقین از جمله: جاسوسی بنفع دشمن در جنگ، حمله به خاک ایران و کشتار وحشیانه ی غیرنظامیان، شکنجه و اعدام گروهی اسرای جنگی و ترور ، آدم ربایی و ایجاد ناامنی در داخل کشور و نقش موثر اعضای آزاد شده در خیانت های سازمان منافقین، طبیعی بود که نظام برای جلوگیری از تکرار اقدامات ضد میهنی سازمان بصورت بازدارنده و قاطع اقدام نماید.
لذا کمیته ای متشکل از افراد مورد وثوق مسئول رسیدگی مجدد به پرونده ی اعضای سازمان منافقین شده و کار خود را شروع میکنند.
این کمیته از اعضای منافقین بازجویی بعمل آورده و نظر آنها را در مورد عملکرد سازمان جویا میشود.
عده ای از خیانت سازمان به مردم و میهن اعلام برائت کرده و پیوستن به این سازمان را اشتباه و از ملت و دولت طلب بخشش میکنند.
این گروه پس از طی دوران محکومیت آزاد و به زندگی عادی و شرافتمندانه بازمیگردند.
اما اعضایی همچنان بر بیعت و وفاداری به سازمان منافقین تاکید و اصرار کرده و با صراحت عملکرد سازمان را تایید و بر اجرای اوامر و دستورات سازمان پافشاری می کنند و تعهدنامه ی ندامت را که ضمن اعلام برائت از خیانت های منافقین آنها را از انجام هرگونه عملیات بر علیه منافع کشور بازمی داشت امضا نمی کنند.
در حقیقت صرف عضویت در سازمانی که رسما دول دشمن را در جنگ یاری می کند و علیه منافع و قوای نظامی کشور دست به سلاح می برد برای صدور حکم اشد مجازات کافیست زیرا در این فقره ارتکاب فعل مجرمانه توسط شخص ملاک تعیین مجازات نیست بلکه پیوستن و اطاعت از سازمانی که قائل به اعمال تروریستی و جنایتکارانه است به معنای پذیرش مسئولیت اقدامات مجرمانه ی سازمان توسط تک تک اعضاست.
از اینرو صدور حکم اشد مجازات برای کلیه اعضای سازمان منافقین قانونی و بلااشکال بود ولی جمهوری اسلامی با رافت به آنها فرصت توبه و ندامت میدهد تا به آغوش میهن بازگردند.
آنها که اشتباه خود را پذیرفته و از جنایتهای منافقین علیه هموطنان اعلام انزجار و برائت می کنند بخشیده شده و آن گروه که بر خیانت و جنایت علیه کشور و مردم اصرار داشتند به دار مجازات آویخته شدند.
حال باید پرسید برای فردی که با صراحت اعلام میکند هر دستوری از سازمان منافقین دریافت کند حتما اجرا خواهد کرد چه حکمی باید صادر کرد؟
اگر سازمان به او دستور دهد تمام زندانیان را مسموم و معدوم کند مسئولیت با کیست؟
باید منتظر وقوع جنایت ماند یا به هر طریق ممکن از ارتکاب عمل مجرمانه پیشگیری و جلوگیری بعمل آورد.
اگر عضوی که بر اجرای دستورات سازمان منافقین اصرار می ورزد پس از طی دوران محکومیت و آزادی از زندان، به دستور سازمان منافقین اقدام به بمب گذاری نماید و تعدادی هموطن بی گناه کشته شوند حقوق بشر رعایت شده است؟ یا حقوق بی گناهان تضییع؟
اعضای دربند سازمان منافقین که از جنایت های این سازمان و خیانت آشکار به میهن اعلام برائت و توبه نکرده اند مصداق بارز عاملان جنایت و شریک جرم هستند و صدور حکم اعدام برای آنان در زمان جنگ امری مرسوم و پذیرفته شده در تمام کشورهاست.
پاسخ به این سوال میتواند پرونده ی مظلوم نمایی منافقین در قضیه اعدامهای دهه ی شصت را برای همیشه مختومه کند: آیا آزاد کردن فردی که با صراحت و اراده ی شخصی اعلام میکند همچنان به سازمانی تروریستی و خائن به وطن وفادار و مجری دستورات سازمان است، به خطر انداحتن جان شهروندان ایرانی نیست؟
آیا مجازات کردن فردی که حاضر به اعلام برائت (حتی صوری) از اعمال خیانتکارانه و جنایتکارانه یک سازمان تروریستی نیست و همچنان به همکاری با دشمنان این مرز و بوم افتخار و اصرار میکند صیانت از امنیت و حقوق مردم نیست؟

موفق باشید.

بابک ایرانی  خرداد ۱۴۰۳