پست های وبلاگ

درود بر شما جناب خوشروی بزرگوار
خیلی خوش آمدید
حضورتان مایه مباهات بنده است
شما هم موفق باشید در پناه پروردگارمان

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

در فراموشی سه خواندیم که؛ *احساس* کنار برکه *تفکرات شاد* نتوانست آرامش از دست رفته خود را به دست آورد؛ از این‌رو طوفان احساسی عظیمی به وجود آمد که همه شهر را با خاک درماندگی یکسان کرد.

*یاد* و *فراموشی* رهسپار برکه شدند تا *احساس* را از طوفان ناخواسته‌اش با خبر کنند، پس او را در حالی یافتند که دچار عارضه‌ی *تنفری عاشقانه* شده بود.

در پی اتفاقات پیش آمده؛

سازمان نیمکره چپ به ریاست *عقل* نیمکره راست را استیضاح کرد. نیمکره راست نتوانست با ارائهٔ توضیحات، برای ادامهٔ فعالیت خود رأی اعتماد بگیرد؛ به همین علت نشستی اختصاصی ترتیب داده شد و طی مذاکراتی که با اعضای نیمکره چپ صورت گرفت؛ نیمکره راست مجرم شناخته شده و به یک سال حبس محکوم شد.

در مصاحبه‌ای که بعد از نشست با یکی از اعضای نیمکره چپ انجام شد؛ وی عنوان کرد: «نیمکره راست مسئول تمام اتفاقاتی‌ست که در این مدت رخ داده و تنها *عقل* توانایی سروسامان دادن اوضاع را دارد، بر این اساس اداره تمام حالات روحی و روانی به طور کاملا خصوصی به بخش نیمکره چپ واگذار می‌گردد و *عقل* رهبری امور را به عهده خواهد گرفت.»

با زندانی شدن نیمکره راست، تمام زیردستان او نیز، بالاخص *احساس*که محور و مهره اصلی نیمکره راست بود، دستگیر و زندانی شدند و پس از آن تشکیلات این سازمان، برای مدت یک سال به حالت تعلیق درآمد.

خبر فی‌الفور به گوش *یاد* و *فراموشی* رسید، اما کاری از دست َ آنها ساخته نبود. تصور اینکه چطور باید یک سال بدون احساس سَر کنند، برایشان تلخ و زجرآور بود.

به نظر می‌رسید به دست گرفتن زمام ِ امور، تنها توسط یک نیمکره نمی‌تواند شرایطی ایده‌آل به وجود آورد و آنها را به آینده‌ای خوش امیدوار کند؛ هر چند در ظاهر امر چنین نبود و همه چیز خوب پیش می‌رفت.

بعد از گذشت سه ماه از زندانی شدن *احساس*، *فراموشی* که از بیکاری خسته و عصبی شده بود، به یکباره وقت سرخاراندن را هم پیدا نکرد و دائماً در حال رَتق و فَتق  ِ فراموشی بود. در یاد  ِ*یاد* نیز از یادهای تکراری و سرشار از عشق خبری نبود. پیدا بود که *عقل* با درایت و مدیریت  ِ شایسته‌ای که داشت، توانسته بود اوضاع را دست گیرد و *احساس* را رام  ِ عقلانیت  ِ خود کند.
مدتی به همین منوال سپری شد و تنها مورد مشکوک و غیرمنتظره؛ بیماری نابهنگام *اعتماد* بود که او را به طرز فجیعی زمین‌گیر کرده و باعث شده بود ناامیدی و ضعف، سراسر وجودش را در بر بگیرد و هر روز نحیف‌تر از روز قبلش کند. در بستر ماندن نیز، *زخم بی‌اعتمادی* را بر پیکر نحیفش نشانده و بیماریش را تشدید کرده بود.


کم‌کم اثرات عدم حضور *اعتماد* در شهر نمایان و نگرانی احوالات آغاز شد؛ تا آنجا که به سرکردگی *یاد* هر چند وقت یک‌بار پشت در سازمان نیمکره چپ اجتماع می‌کردند و شعار *بی‌اعتماد هرگز* را سر می‌دادند.

نبود *اعتماد* معضلی بود که به مراتب می‌توانست از طوفان *احساس* خطرناک‌تر باشد.

*عقل* که با پیروزی در پروژه *احساس* خود را برای اهالی اثبات کرده بود؛ به آنها اطمینان داد که در اندک زمان ممکن *اعتماد* را به شهر باز خواهد گرداند و این مهم، در شرایطی که شهر در آرامش باشد زودتر به سرانجام خواهد رسید.
************
پیگیری‌ها و تلاش‌های شبانه‌روزی *عقل* و تیم بحرانش برای بهبود ِ وضعیت ِ *اعتماد* چندان ثمربخش نبود و روز به روز حال ِ او رو به وخامت می‌رفت.
*عقل* که با جمع‌اندیشی به نتیجه‌ی مطلوبی نرسیده بود؛ خود را در اتاق فکر محبوس کرد تا در سکوت و خاموشی، بیش از پیش فکرش را به کار اندازد.
وی درصدد بود که برای درمان، ابتدا به ساکن ریشه‌یابی کند؛ بی درنگ جست‌وجو را در پستوی افکارش آغاز کرد که... ناگهان رد و پای *شکست ِ احساسی* را در بیماری *اعتماد* دید.
خود را جمع و جور کرد...
باید به رابطه‌ای که بین این دو در جریان بود پی می‌برد.
چگونه ممکن بود با وجود زندانی شدن *احساس* و رام شدن حس ِ سرکش مابانه ش *شکست ِ احساسی*ش اثراتی چنین مخرب بر جای گذارد؟...
کمی بیشتر اندیشید، اتاق را چندین بار بالا و پایین کرد...
به این نتیجه رسید که چرا ممکن نباشد؟ وقتی با شکستی که دچارش شده، هر گردی برای *اعتماد* گردو شده و انواع و اقسام ترس به جانش افتاده؛ فیل هم باشد از پا در می‌آید چه برسد به *اعتماد*ی که وجودش به پِخی بندست.
روی صندلی چرخدار نشست، نفس عمیقی کشید و با فشار دکمه‌ای که زیر میزش تعبیه شده بود؛ تیم بحران را به دفترش فرا خواند.

خوبه که بذارید
جنجالی و هیجانی

تا خدا چی بخواد.. دلم می‌خواد شلوغ باشم..😂😜

از دست شما 🤭😅

🤭😜

کاش می شد واقعاااا
درود بر خواهرمهربانم

درود افسانه عزیزم
ان‌شاءالله که بشه..

چه باحال
به نام خداوند رنگین کمان..🌈
خوشمان آمد از این حضور متفاوت و با شکوه شما..
سپاسگزارم از لطف و حضور ارزشمندتان
در مسیر حقیقت جاری بودن.. بسیار زیباست استاد و چه جاری بودنی.. بهتر از این؟
در پناه خدای مهربان سلامت و ثروتمند باشید

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

در فراموشی سه خواندیم که؛ *احساس* کنار برکه *تفکرات شاد* نتوانست آرامش از دست رفته خود را به دست آورد؛ از این‌رو طوفان احساسی عظیمی به وجود آمد که همه شهر را با خاک درماندگی یکسان کرد.

*یاد* و *فراموشی* رهسپار برکه شدند تا *احساس* را از طوفان ناخواسته‌اش با خبر کنند، پس او را در حالی یافتند که دچار عارضه‌ی *تنفری عاشقانه* شده بود.

در پی اتفاقات پیش آمده؛

سازمان نیمکره چپ به ریاست *عقل* نیمکره راست را استیضاح کرد. نیمکره راست نتوانست با ارائهٔ توضیحات، برای ادامهٔ فعالیت خود رأی اعتماد بگیرد؛ به همین علت نشستی اختصاصی ترتیب داده شد و طی مذاکراتی که با اعضای نیمکره چپ صورت گرفت؛ نیمکره راست مجرم شناخته شده و به یک سال حبس محکوم شد.

در مصاحبه‌ای که بعد از نشست با یکی از اعضای نیمکره چپ انجام شد؛ وی عنوان کرد: «نیمکره راست مسئول تمام اتفاقاتی‌ست که در این مدت رخ داده و تنها *عقل* توانایی سروسامان دادن اوضاع را دارد، بر این اساس اداره تمام حالات روحی و روانی به طور کاملا خصوصی به بخش نیمکره چپ واگذار می‌گردد و *عقل* رهبری امور را به عهده خواهد گرفت.»

با زندانی شدن نیمکره راست، تمام زیردستان او نیز، بالاخص *احساس*که محور و مهره اصلی نیمکره راست بود، دستگیر و زندانی شدند و پس از آن تشکیلات این سازمان، برای مدت یک سال به حالت تعلیق درآمد.

خبر فی‌الفور به گوش *یاد* و *فراموشی* رسید، اما کاری از دست َ آنها ساخته نبود. تصور اینکه چطور باید یک سال بدون احساس سَر کنند، برایشان تلخ و زجرآور بود.

به نظر می‌رسید به دست گرفتن زمام ِ امور، تنها توسط یک نیمکره نمی‌تواند شرایطی ایده‌آل به وجود آورد و آنها را به آینده‌ای خوش امیدوار کند؛ هر چند در ظاهر امر چنین نبود و همه چیز خوب پیش می‌رفت.

بعد از گذشت سه ماه از زندانی شدن *احساس*، *فراموشی* که از بیکاری خسته و عصبی شده بود، به یکباره وقت سرخاراندن را هم پیدا نکرد و دائماً در حال رَتق و فَتق  ِ فراموشی بود. در یاد  ِ*یاد* نیز از یادهای تکراری و سرشار از عشق خبری نبود. پیدا بود که *عقل* با درایت و مدیریت  ِ شایسته‌ای که داشت، توانسته بود اوضاع را دست گیرد و *احساس* را رام  ِ عقلانیت  ِ خود کند.
مدتی به همین منوال سپری شد و تنها مورد مشکوک و غیرمنتظره؛ بیماری نابهنگام *اعتماد* بود که او را به طرز فجیعی زمین‌گیر کرده و باعث شده بود ناامیدی و ضعف، سراسر وجودش را در بر بگیرد و هر روز نحیف‌تر از روز قبلش کند. در بستر ماندن نیز، *زخم بی‌اعتمادی* را بر پیکر نحیفش نشانده و بیماریش را تشدید کرده بود.


کم‌کم اثرات عدم حضور *اعتماد* در شهر نمایان و نگرانی احوالات آغاز شد؛ تا آنجا که به سرکردگی *یاد* هر چند وقت یک‌بار پشت در سازمان نیمکره چپ اجتماع می‌کردند و شعار *بی‌اعتماد هرگز* را سر می‌دادند.

نبود *اعتماد* معضلی بود که به مراتب می‌توانست از طوفان *احساس* خطرناک‌تر باشد.

*عقل* که با پیروزی در پروژه *احساس* خود را برای اهالی اثبات کرده بود؛ به آنها اطمینان داد که در اندک زمان ممکن *اعتماد* را به شهر باز خواهد گرداند و این مهم، در شرایطی که شهر در آرامش باشد زودتر به سرانجام خواهد رسید.
************
پیگیری‌ها و تلاش‌های شبانه‌روزی *عقل* و تیم بحرانش برای بهبود ِ وضعیت ِ *اعتماد* چندان ثمربخش نبود و روز به روز حال ِ او رو به وخامت می‌رفت.
*عقل* که با جمع‌اندیشی به نتیجه‌ی مطلوبی نرسیده بود؛ خود را در اتاق فکر محبوس کرد تا در سکوت و خاموشی، بیش از پیش فکرش را به کار اندازد.
وی درصدد بود که برای درمان، ابتدا به ساکن ریشه‌یابی کند؛ بی درنگ جست‌وجو را در پستوی افکارش آغاز کرد که... ناگهان رد و پای *شکست ِ احساسی* را در بیماری *اعتماد* دید.
خود را جمع و جور کرد...
باید به رابطه‌ای که بین این دو در جریان بود پی می‌برد.
چگونه ممکن بود با وجود زندانی شدن *احساس* و رام شدن حس ِ سرکش مابانه ش *شکست ِ احساسی*ش اثراتی چنین مخرب بر جای گذارد؟...
کمی بیشتر اندیشید، اتاق را چندین بار بالا و پایین کرد...
به این نتیجه رسید که چرا ممکن نباشد؟ وقتی با شکستی که دچارش شده، هر گردی برای *اعتماد* گردو شده و انواع و اقسام ترس به جانش افتاده؛ فیل هم باشد از پا در می‌آید چه برسد به *اعتماد*ی که وجودش به پِخی بندست.
روی صندلی چرخدار نشست، نفس عمیقی کشید و با فشار دکمه‌ای که زیر میزش تعبیه شده بود؛ تیم بحران را به دفترش فرا خواند.

سلاممم بر معلم پرتلاش و خطاپوش
سپاس از حضور آگاهی‌رسان شما.. مانند همیشه
توقع مساوی‌ست با محدودیت🤔
بذارید کمی فک کنم؟🤔
آهان.. خب بلععع حق با شماست
اما باید اینطور گفت.. باعث ایجاد محدودیت نمیشه، محدودیت‌هارو آشکار می‌کنه و اگه درک و شعور در رابطه پایین باشه.. همین آشکار شدن محدودیت.. باعث رنجیده شدن میشه.. بنظرتون اینطور نیست؟🤔

و اینکه باید از کسی متوقع باشیم که محدودیت بردار نیست دقیقا
اما وقتی فک می‌کنم..‌. می‌بینم.. چقدر گستاخانه‌ست از خدا متوقع باشیم.. او که بی‌هیچ چشم‌داشتی می‌بخشد.. پس توقع در این بین چه می‌خواهد؟؟؟🧐
ای خداااا.. از دست این توقع 😖😖😖
در پناه خدای اندیشه‌های خدامحورتان باشید

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

سلام بر شما جناب فخوری سپیدسرا
سپاسگزارم از لطف و حضور ارزشمندتان
استاد حضرتعالی هستید با سپیدهای درخشان‌تان
در پناه خدای مهربان باشید

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

سلااام بر محمدحسن بااستعداد شعرناب
خوش آمدی
عالی اقیانوس آرام دل شماست
در پناه خدای مهربان باشید

برادر خوب کوچک بزرگم
ممنونم از صفای وجودت و قلب پاک و مهربانت
که اینگونه مرا شرمنده خود کرد
سپاس برای تقدیمی گل‌های وجودی ارزشمندت به میهمان صفحه جناب توقع
عطر خوشی دارند
در پناه حضرت حق باشی

سلام بر خواهر عارفم
عالی نگری بااانوی من
سپاسگزارم از لطف و حضور ارزشمندت
خیلی برای من عزیز هستید این یه حس درونی و قلبیه
در پناه پروردگارمان باشید به عشق و مهربانی

سپاس از لطف و مهربانیتان، دل به دل راه دارد شاعربانوی عزیزم روزگارتان شاد باد، دنیا و آخرتتان به خیر باد

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

عزیز هستید باااانوی من

سلام بر پدر بزرگوار و مهربانم
خیلی خوش آمدید خرسندم از حضور ارزشمند و پدرانه شما
سپاس از مکث شما به دلنوشته ناچیزم
چه تشریح دلچسبی
بلععععع.. سکوت مادر همه آگاهی‌هاست..
من هیاهووووی درونم رو .. یه هیولا می‌بینم!
که وقتی سکوت کنارم نیست.. هیولای درونم.. خیلی توی وجودم جولان میده..!
تازگی‌ها شناختمش..🙈
گاهی مهارش می‌کنم..
چقدر خوبه خودمون رو بشناسیم.. چقدر خوبه بتونیم درونمون رو کنترل کنیم..
بنظرم فقط با سکوت و آرامش.. این مهم میسر میشه!
به امید غلبه من آگاهم بر من ناآگاهم

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

درود بر بزرگمرد دانا جناب ایوری بزرگوار
خرسندم از حضور ارزشمند حضرتعالی
زیبایی در نگاه عمیق بین شماست قربان
بلعععع قطعا همین است.. توقع باید به صفر نه.. حتی به منفی صفر هم برسد.. بهتر است
در پناه خدای مهربان باشید

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

درود بر شما جناب ربانی بزرگوار
سپاسگزارم از لطف و حضور ارزشمندتان
حضورتان مایه مباهات است
عالی نگرید قربان
در پناه خدای مهربان باشید

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

سلام بر جناب مغ متفکر
خوش آمدی
امیدوارم هر چه زودتر حال عزیزت.. مساعد بشه..
منتظر نگاه فلسفی جناب مغ به توقع هستم
هر وقت تونستید
در پناه خدای مهربان باشید

درود بر شما جناب شفیعی مهربان و بزرگمنش
سپاسگزارم از لطف همیشگی شما به نوشته‌های ناچیزم
قدردان مهربانی‌ها و الطاف شما هستم
حضورتان ارزشمند است
در پناه خدای مهربان باشید

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

درود بر شما جناب زراعتی معناگرااا
خرسندم از حضور گرانقدر حضرتعالی
سپاس برای لطف همیشگی و مهربانانه شما
چه جالب 👌
توقع.. انتظار تهاجمیه انتظار پرخاشگرایانه و از همه بدتر.. انتظار یقه‌گیر
چه باحال چقدر حرف داخل این مفهومه
حتما بهش فک می‌کنم
ممنونم از حضوری که نگاه فانتزی به پستم داشت..
من هم برای شما یقه‌ای آزادتر و ذهنی جوشان‌تر و روحی آرااااام‌تر آرزومندم خدای من چه دعای باحالی
شاد باشید و شاد زی

باز هم سپاسگزارم ازت برادر کوچک اما روح، بزرگم

سلاااام بر یاسی خاااانوم عزیزم
خوشحالم از حضور ارزشمند و مهربانانه‌ت
مدتی نبودی و دلتنگ شده بودیم
چه خوب که حضورت بعد از چند وقت در پست خودم بود
خدا در قلب شکسته جا دارد.. دوست مهربانم
از این موهبت استفاده ببر و به قدرت لایتناهیش بیش از بیش تکیه کن و هراسی از ناملایمتی‌های روزگار دون.. نداشته باش!
که خدااااا هوای دل طوفان‌زده‌ت را دارد..
می‌دونم روی تصمیمی که گرفتی.. نمی‌مونی.. چون تو مهربونی و باز هم از خودت مایه می‌ذاری این ذات توست
اما.. توقع.. رو ریشه کن
تا مثل این روزها دل‌شکسته نباشی..
مطمئن باش اگر بنده خدا.. خوبی‌هاتو نمی‌بینه.. اما خدا می‌بینه
امیدوارم دفعه بعد که دیدمت.. قلب شکسته‌ت ترمیم شده باشه و آرامش دریای دلت رو آرام کرده باشه
در پناه خدای مهربان سلامت و ثروتمند باشی دوست خوبم

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

به به..
و علیک السلام بر فروغ نازنین
خیلی خوش اومدی خانومی
دیدم امتحان تاریخ رو بیست شدی
دختر باهوش خودمونی
راستی چرا تجربی تاریخ می‌خونه..🤔
هر چند اگر کوه آتش بود بَسپَری
از این تنگ خار است اگر نگذری

ممنونم از انرژی خاصی که از وجودت تراوش می‌کنه و بهم هدیه می‌دی
قدردان لطف مهربانانه‌ت هستم
دوسِت دارم یه عالمه..
قد یه دونه قابلمه
در پناه خدای مهربان باشی

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

درود بر استاد بانوی سپیدسرایمان
خوش آمدی باااانو جان
چشمممم.. تلاشم رو می‌کنم.. همواره جاری باشم به مهر
در پناه خدای مهربان باشی

درود بر شما جناب حسنی بزرگوار
سپاسگزارم از لطف و حضور ارزشمند و آگاهی‌رسان‌تان
بله قطعا همین است.. همه ما به تایید و تحسین اطرافیان نیازمندیم..
اما چه خوب می‌شد به قدرت اصلی وصل باشیم.. دیگه این نیاز یا بهتر بگم توقع.. درمون از بین می‌ره..
روی سخن این پست خودمم.. گاهی از کسانی که خیلی دوستشون دارم متوقع میشم.. می‌دونم بده.. باید درست شم..
بله معلم پرتلاش درست گفتند.‌. روی نیازمون فقط باید خدا باشه
در پناه خدای مهربان باشید

درود بر باااااانو رحیل عزیزم
سپاسگزارم از حضور ارزشمندتان
چشممممم.. می‌گذارم و می‌گذرم
شما هم موفق باشید در پناه خدای مهربان

🌺🌺🌺
🌺🌺
🌺

درود بانو شاهزاده توقع مان از شما رفت بالا 😃
بسیار زیبا و مثل همیشه دوست داشتنی
سلامت و پیروز باشید

🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸

ممنونم از اینکه تک تک نوشته هامو خوندی