يکشنبه ۱۴ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ شعرناب شاعر محمدرضا نجفی(خاموش)
|
|
|
|
آتشی برجان من زد شمع رخسارت گلم
لیک بر دل میخلدآن نیش چون خارت گلم
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیرین تر از آنی که شکر ناز فروشد
در پیش رخت مه زادب،روی بپوشد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شود گر بکنی،رحم دل مسکین را
که باده به رهت،هم دل و عقل و دین را
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا همه هیچ است،بدان دل بستی؟
سرمایه خود را نده برهر دستی
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر همان زبان حال دل است
شرح وبیان آن کمی مشکل است
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه کند مکدر نقش زلال آب را
آخر کجا بفهمد،لطافت رباب را
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دل دیوانه نیست صبر و قراری
دل زمن و من ز دل،هردو فراری
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب من با هر تپش بر عشق خود اقرار کرد
چشم تو دیدش ولی،عشق مرا انکار کرد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نکشید اره به جانم،که منم جان دارم
نرسیدست به کس تا به کنون آزارم
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آن درخت خزان زده ام که برگ و بارم نیست
میان گلشن و باغ ،چون گذشته اعتبارم نیست
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از پس سرمای سخت،میرسد اینک بهار
زد شکوفه بر سر،هر درخت و شاخسار
مادر سرما برفت،از دیار ما کنون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مرگ بیا که من تو را خواهانم
تقصیر کسی نیست،خودم میدانم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منو با طرز نگات بازی نده
من دیگه قاطی بازی نمیشم
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوگند به خالقم،که منم عاشقم
شک نکن برمن شیدا
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق خود را همچو خون در پیکرم جاری بکن
بی تو حیاتم میرود از کف،بیا کاری بکن
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تو لیلی،که زحالم دل پرخون داری
جایگاهی ابدی در دل مجنون داری
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم دیوونه رنگ چشاته
من اون رنگ چشاتو دوست دارم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندوه فراغت شده،همخانه ام امشب
آتش زده شمعت،پر پروانه ام امشب
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست مرا گر انتقادی ست
حق را تو بگو،گر اعتقادی ست
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند نماز و روزه و ذکر ودعا
با خوردن می زائل و باطل گردد
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشممان در راه و دل در انتظار
تا که گیرد دست ما در روزگار
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صحبت از دنیا و دین،رنگ و ریا ست
کی خدا را این عبادتها سزاست
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گردش روز وشب زمانه
اندر سر خود چه راز دارد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جای آنکه فکر،زشت و زیبا باشی
باید به خدا داده،پذیرا باشی
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شام سیه از سر ما پرده فروکش
دیگر دل ما طاقت این شام ندارد
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست اگر به فکر تغییر هستی
بیهوده به فکر بخت و تقدیر هستی
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از صبح به شب در پی لقمه نانیم
حال دل ما شیخ،کجا میدانی
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمی افتاده در جانم،کزو در رنج و حرمانم
چه میخواهد زجان من...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که اجل میرسد از راه مرا
از حاصل عمر فقط بود آه مرا
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند نباشد به جهان هیچ گره ای
با دست دعای مادری وا نشود
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خانه گریزانم و دلخوش به بیابان
شاید که بیابم اثر از زاده انسان
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانی که زمین و آسمان و هستی
با این همه وسعتش به مویی بند است
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل بیمار عشق است،درد من هم مرهمی دارد
دل دیوانه ام گویا که طبع بلغمی دارد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی از خانه ومن همیشه دلتنگ توام
ای تو شاهین دلم،ایر در چنگ توام
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگذار غمت بر دلم آوار شود
در خانه دل غصه تلمبار شود
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر یاد خدا به اشک و زاری باشد
پس خنده بگو دگر چه کاری باشد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برزخم دل سوخته ام مرهم باش
افسرده دلم ز بی کسی،همدم باش
دنیا همه از بی تو از برایم هیچ است
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرقی نکند به خانه پنهان باشیم
یا در پس میله های زندان باشیم
تسبیح و نماز و ذکر کاری نکند
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک عمر عبادت خیالی کردم
از فکر درست شانه خالی کردم
یکدم به میان باده نوشان رفتم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشبختم اگر لطف تو حاصل گردد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم افتاده در دام نگاری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داغ غمت نشسته در دل شیدای من...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیست مرا طاقت دوری زتو
اشک زمن،...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دل بقرار،گشته پایان کار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موریانه های ذهنم در کمال خونسردی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم پروانه شد،تا شمع رخسار تو دید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا بیا به خانه ات سر مرا به شانه گیر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بادل دیوانه ام کیست دمی سر کند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من سر زآستان حضرت دوست،برنمیدارم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر را به خاطر آن مادر و کودک دردمندی که امروز دیدم ولی در میان غبار دلمشغولیهایمان گم شد
من وا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دست من وتو خارج است کار جهان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب دل من گرفته،خواهم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و سکوت بیابان و ناله شبگیر....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمی در سینه پروردم ولی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویی اون کهنه شرابی که دلم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو دلم را نبود صبر وقراری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن خشم که درسینه شرار افروزد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاخشم وغضب زدل نگردد خالی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که اندر پس چشمان توام زندانی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه جهنم آنچنان است که تفسیرش کنند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیکی وبدی در بطن هرانسان است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازپس شبهای تاریک خزان....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مامراد خویش ازجانان تمنا میکنیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازپس پنجره میزد تلنگر باران...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گمشده ام همچو باد درخم گیسوی تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که طلوع کرده ای در شب یلدای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوئیا یاوه بگفته اردوغان
چشم چپ کرده به آذربایجان
|
|
|
|
|
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرود بر
محمدرضا آزادبخت
سیده نسترن طالب زاده
سید محسن نصرالهی 
علی نظری سرمازه 
رحمان لونی 
