پنجشنبه ۱۷ آبان
اشعار دفتر شعرِ غزلیات شاعر محمدرضا حسینعلی
|
|
مرغ دل، سیمرغ طوفان دیدهی ایام نیست
گر که گنجشکی میان باد و طوفان رفت، رفت
|
|
|
|
|
نگاه میکنم به تو، تو هم نگاه میکنی
و با نگاهِ سرد خود، مرا تباه میکنی
|
|
|
|
|
به چشمِ آبیِ چون آسِمانت،
به ابروهای چون رنگینکمانت،
|
|
|
|
|
من که در این کنج تنهایی خموش افتادهام
روزگاری رود بودم، از خروش افتادهام
|
|
|
|
|
بار دیگر خیال بوسهی تو
باز هم طعم بینظیر لبت
باز هم به روی هم چسبید
دو لبم از حلاوت رطبت
|
|
|
|
|
چه بخواهد آنکه جز تو، به دل آرزو ندارد؟
|
|
|
|
|
به همان قسم که خوردم که دوباره برنگردم
به دیارتان بیفتد، پس از این اگر کلاهم
|
|
|
|
|
شبی نقش رویت به پیمانه افتاد
چه شوری از آن شب به میخانه افتاد
|
|
|
|
|
سر میکشد گاهی ز شعرم شعلهٔ آهی
یا شاید از آهم غزل گل میکند گاهی
|
|
|
|
|
غم نبودنت همان، توان شانه ام همان
پس از گذشت سالها، سکوت خانه ام همان
|
|
|
|
|
با تو تا گرمیِ آغوشِ خدا راهی نیست
گاهی از چشمه به آرامشِ دریا راه است
|
|
|
|
|
یک پنجره رو به آسمان کافی بود
|
|
|