فراموش شده

من که در این کنج تنهایی خموش افتاده‌ام
روزگاری رود بودم ، از خروش افتاده‌ام

موج بودم ، جند روزی ترک دریا کرد‌ه‌ام
داغ ساحل دیده‌ام، از جنب و جوش افتاده‌ام

مستی‌ام از باده‌ی می نیست، مستم چونکه من
همچو اشک از چشم یاری می فروش افتاده‌ام

هرکه از ره میرسد، زخمی به جانم میزند
برّه‌ای هستم که در بین وحوش افتاده‌ام

"چیستم من؟ زلف یارم! در تمام عمر خویش
یا پریشان بوده‌ام یا پشت گوش افتاده‌ام" *

#محمدرضا_حسینعلی

*بیت آخر سروده‌ی جناب آقای علیرضا نورعلیپور میباشد.