پنجشنبه ۱۷ آبان
اشعار دفتر شعرِ رباعیات شاعر محمدرضا حسینعلی
|
|
آنجا که تویی، چه آب باشد چه سراب
آباد شود کنار تو هر چه خراب
|
|
|
|
|
دنیای شما فقط به جامم غم ریخت
|
|
|
|
|
گر طعنه زنی به شور پروانگی ام
ور خنده کنی به عشق و دیوانگی ام
|
|
|
|
|
گر غم بدهی وگر مرا شاد کنی
|
|
|
|
|
تقصیر مرا بر من گمراه ببخش
|
|
|
|
|
ای عشق، به زندگی دچارم کردی
|
|
|
|
|
این بنده که از کردهٔ خود آگاه است
|
|
|
|
|
از روز ازل، نه من سرشتم بد بود
|
|
|
|
|
با یادِ تو دل، به سینه، پا تا سر سوخت
|
|
|
|
|
قاتل به محل جرم بر میگردد
|
|
|
|
|
این تُنگ در اندازه ی این ماهی نیست
|
|
|
|
|
ما را خم و پیچ و تاب تو خواهد کشت
در بردنِ دل ، شتاب تو خواهد کشت
ای زلفِ سیاهِ یارِ دلخواه ، شب
|
|
|
|
|
چون شمع، دل افروخته و پرنوریم
در سوز و گدازِ عاشقی، مشهوریم
آتش به دل و اشک به دامان داریم
عمری
|
|
|
|
|
ای شهره به ضرب المثلِ لبهایت
لبخند ِ تو بیت الغزلِ لبهایت
ترسا و مسلمان و مجوس و کافر
در حسرتِ
|
|
|