پنجشنبه ۱ آذر
اشعار دفتر شعرِ مجموعه اشعار دانش شاعر هاشم دانش مایه(دانش)
|
|
|
|
و نكرده ياد من گاهى ولى يادش بخير
ياد او را روح من دائم شبانى ميكند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از لطف حق با عشق او گویی که دل بیدار شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جوانـی دائماً مــدهوش و بیمارت شـدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین تاریکی و ظلمت به یاد نور خورشیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک نظر مـن بــا نـگاهت بــاختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر من جز برای تو نفس یا چشم بگشودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ایران نگر، سرزمین من است
سرای دلیـــران رویین تن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با عشوه هایت نازنین هر شب چه غوغا می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر خواهی آن پاسخ راز را
حذر کن تو چند ساعتی ناز را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه خانه که در این خاک بود
خانه ی من در خور خاشاک بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گره از ابروان بگشا من دیوانه بیمارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست دارم نــــازنیناهر دو با هم یــــک شویم
در قیاس لیلــی و مجـــنون همیشه تـــک شویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرخ گردون سخت شــــــــیدایم نمود
بی تو شهد گل به کامم چون شرنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر رسیدی شهر قزوین شهر پاک
شهر شیران دلیر بی پلاک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ دلم سوی هــــــــوایت پرید
عشق ز من جامه ز تن بر درید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عرصه چنان تنگ به ملت شده
لقـــــمه ی نان لقمه ی ذلت شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش دیدم در خم کوچه گــــدایی خفته بود
گویی در خواب و خیالش اندکی آشفته بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبحدم در باغ گل بودم دمی
رفت از دل هر غم و هر ماتمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اکنون که سبزه و گل ،آمد دوباره بلبل
مهرش دو صد بجنبد در پیش دوستداران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت عجب روز و شبم شاد بود
راحت من در گرو باد بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مردان پرواز بی ادعا
به زانو به سجاد گان دعا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محمد سوی خانه شد روانه
تنش عطر شمیم عاشقانه
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد رضا خوشرو (مریخ)
سید هادی محمدی
فریباایازی روزبهانی 
داود تیموری 
