سال ها بــــــــودم ز عشـــــــقت گیج و مــــنگ
اشــــک چشمــــــــانم به ســــــــان رود گنــگ
قبـــله ی عشــــــقم تـــــــو بودی نــــــــازنین
غافل از ایـــن کــــه دلـت یک تکه ســـــــــنگ
صخره ای محکم مــــرا بــــــودی ولـــــــــــی
مــــــی تـــــراشیدم تو را خوب و قــــــشنگ
با نــــفس هـــــایم تجســـــم مــــــی شدی
همچو گــــل های سپید و ســـــــرخ رنـــگ
مـــــی شکستی کـــاسه ی صبر مـــــــرا
می دویدی همــــچو آهو شــــوخ و شنگ
چـرخ گــــردون ســــخت شـــــیدایم نمود
بی تو شهد گل به کامم چـــون شــــرنگ
عاقبت روزی طلـــــب کـــــردم تـــــورا
طرد و تحــــقیرم نمـــــــودی بی درنگ
خس مرا خواندی و خود همـچون عقاب
حمله کردی سوی من با سنــگ و چنگ
خانه ی عشــــــق مـــــرا آتـــــــش زدی
با غضب ، با خوی چــــــون تــیــمور لنگ
گفتی ار بـــاره ببیـــــــنم مــــــــن تو را
حمله خــــــواهم کـــــرد ماننــــــد پلنگ
دور شـــــو دیـــــــگر نبینم مـــــــن تورا
بین ما ایـــــن شرط بـــاشد ختـــم جنگ
بس که بی مهری ز تــــــو دیدم کــنون
عشق تو بر قـلب مـــن تیــــــــر خدنگ
شعله ی عشـــقم به ســـردی رو نهاد
من دگر فـارغ ز رســــــــوایی و ننگ
می ســــپارم من تـــــــــورا بر کردگار
دور باد از تو همی زنــــــگار و زنگ
دانشــــا دل را مبند بــــر غیـــــــــر او
تا نگردد ایــــن جهــان زنـــــدان تنگ