با عشوه هایت نازنین هرشب چه غوغا می کنی
راز مــــــرا در کـنج دل ،آهسته پیدا مـــــی کنی
با هـــر رقیبم می روی ،در خلوتی یــا گوشه ای
آنگه تــو بـا آسودگی،در پــرده نجوا مـــی کنی
در نـزد هر نا محرمی،از من تو می گویی سخن
آن قصه ی نــاچیزرا در بـوق و کــرنــا می کنی
یا بــا کمی کـج خُلقیَم از پیش مــن پـــَر می کشی
حرف مــرا در هر کجا،بـی پــرده افشا مــی کنی
وآنگه کــــه می بینی مــرا در شام یــا وقت دگــر
با تندی و بـــا ادعــــا دعـــوی تقــــوی مــی کنی
ای عشق پــوشــالــــی مــروازپیشِ مــن ،آلوده ام
آلـــوده ی سنگیـن گـنــه را بیـش شیــدا مــی کنی
با این سخنهای عبث،روحــــــم کنون شد در قفس
ما بین این بلوا عجب خـــود را هــویــدا می کنی
آخــر رهـــایت مــی کنند در خلوتی ،حــالا بــگو
از نــو دگــر بــاره مـــرا،تحقیر و حاشا می کنی؟
دانش رهــا کـن این مجاز،بـا حـق بــگو رازونیاز
ورنه که در این راه کج،خـودرا تو رسوا می کنی