يکشنبه ۲۷ آبان
اشعار دفتر شعرِ دفتر دوم شاعر علی نیاکوئی لنگرودی
|
|
دعا گویم به هر جامی ز لعلش باده نوشم چون
نه دل را طاقت دوری نه سر را اجتناب امشب
|
|
|
|
|
امشب منم و باده و چشمان سیاهت
یک جرعه عطش از خُم مینوی تو کافی است
|
|
|
|
|
سهمم از طعم لبت جز با غزل ممکن نشد
|
|
|
|
|
گفتا به من که اینجا، نجوا ز جام صهبا
بر عاشقان بر آید هنگام باده نوشی
|
|
|
|
|
در چهارچوب قید این دنیای فانی مانده ایم
|
|
|
|
|
ای در آغوش تو آرام ترین خواب جهان
|
|
|
|
|
گفتند خلاصه سخن و ورد و روایت....
|
|
|
|
|
خورشید دلپذیری در صبح دیدگانت
لبخند دل فریبی با جذبه ا
|
|
|
|
|
آنکه از نام تو بر شعر تَرش قافیه می بست منم
|
|
|
|
|
تقدیم به همه دوستان عزیز عیدتان مبارک
|
|
|
|
|
گفتی که در مرز جنون بی پا و سر خواهی مرا
در دیده ام بنگر ببین دیوانگی زین بیش تر
|
|
|
|
|
باز هم شعر نوشتم ز تو باران بارید
لمس احساس قشنگ تو وضو می خواهد
|
|
|
|
|
کاش می شد شعر گفت و اشک ریخت
|
|
|
|
|
تشنه ی بوسه ام همه ذره به ذره ی تنم
|
|
|
|
|
این من و این کویر دل چشم به آسمان تو
این من و جرعه ای غزل پیش کش لبان تو
|
|
|
|
|
من شور و تو بی دادی دژخیمی و صیادی..
|
|
|
|
|
ای بهترین تصویر من در عمقِ بودِ بود من..
|
|
|
|
|
به نصیحتت بگویم، نروی به موسم حج
که مگر نبیندت کس، سخن از طواف گوید
|
|
|
|
|
تصور کن من آن صیدم، به دامی مانده در راهی..
|
|
|
|
|
زمانی مستیم، یک لحظه استشمام عطرت بود
|
|
|