يکشنبه ۲ دی
اشعار دفتر شعرِ بدرود شاعر حسین توسطی(بدرود)
|
|
تنت زیباتر از تندیس مرمر
لبان لعلت از یاقوت و گوهر
|
|
|
|
|
يكي بود؛
يكي نبود ...؛
زير نرگس كبود؛
بين تاجك سياهِ پي
|
|
|
|
|
گر ابر شـوی مـن آسمان خواهم شد
گر نهــــر شــوی آب روان خواهم شد
|
|
|
|
|
امشب ...؛
یاد آخرین... نگاه زردت را ،..؛
از چشمان شبگردم ...
|
|
|
|
|
شبنـمِ مست تو ام اي گل سرخ
تاکه بر دست تو ام اي گل سرخ
|
|
|
|
|
تويي، آرزوي آفتاب...؛
من به اميد تو، مهتاب؛
|
|
|
|
|
زین لب دوخته ام جز ز دلی ریش مپرس
|
|
|
|
|
مناجات
زان همه اوج و شکوه، جای من خوار کجاست؟
|
|
|
|
|
با عرض ادب خدمت دوستان همراه و همدل دیروز این شعر ناچیزم را پیشکش کردم به کوچکترین نابی هم قبیله
|
|
|
|
|
نامم، حس ؛
تبارم، تو ...؛
دیارم، دل؛
نیایم، آفتاب ...؛
|
|
|
|
|
شب ها ...، به کدام، اختر بیخواب ، از شور و شر و ...، اخگر چشمان تو گویم ؟ گویی به کدام
|
|
|
|
|
گه ز چشمانت دلـم یـاد بهـاران میکند
یا دلم یـاد نسیم و
|
|
|
|
|
شب رویایی نه آنیست که در خواب شوی در دل شب ضربانی ست که بی تاب شوی لبِ شب رود ز
|
|
|
|
|
نگاهت را زمن بردار نگاهِ خُشـک و بی روحــت ز سـردیِ دل یــخ بستـه میگوید نگاهت را زمن ب
|
|
|