شب

سلام بر اهالی شعر
و بانو عباسی که به بهانه شعر جدیدشان سری به اشعار قبلی شان زدم و چشمم به این شعر لطیف افتاد

کار شاعر چیست؟ این که بتواند تصاویری بسازد مماس با شب یا هر پدیده و حسی که بشود با آن همزاد پنداری کرد کاری که از یک انسان عادی ساخته نیست تصاویری مماس با شب موازی با تنهایی و در راستای سکوت و خلق اتفاقی که در ذهن و تخیل ماهم بیفتند و حس شود اینکه شعر تاثیر بگذارد و دریچه و روزنه ای جدید برای ورود به دنیای شبزدگی و شب واقعی بنظر بیاید و شاعر واقعا اینجا دست‌های شب را می‌گیرد، همین برای یک شعر شدن کافی است
نمی‌خواهم طوماری بنویسم که مثلا در فلان خط منظور شاعر چیست چون مخاطب شعور دارد و خودش خواهد فهمید و به همین بسنده کنم
و تنها شاعری که در اکثر اشعارشان تند رفتم و دوست داشتم همیشه بهتر و بهتر بنویسند و در مدتی که در سایت نبودم گویا شعری از ایشان منتشر شد که حیف بود کسی از آن ننوشت و خوشحالم از این پیشرفت خوب و شگرف بدون تعارفات بیجا و بیخود و بی جهت خیلی لذت بردم
شعر (شب) و داستان شب زدگی شاعر هر چقدر هم کلیشه ای تکراری و تکرار مکررات باشد چنان خوب و قوی است که تازگی دارد
علاوه بر این، شعر می‌تواند در ویرایش‌ و حذف اضافات و با ریزش کلمات اوج بگیرد


_بین خودمان باشد
میخکوب تاریکی نیستم
تنها گاهی سرگردان
و شب
پیش می‌آید
مماس با گوشه‌ی روزگارم


با خط : /از حرف‌های مندرس نخ‌نما/ اصلا ارتباط نگرفتم اضافی و شعاری بود و /در ازدحام سایه ها /که بارها در اشعار خواندیم و شنیدیم می تواند بدون لطمه به شعر حذف شوند

گاهی احساس میکنم اشعار خانم عباسی هر چه به ایجاز نزدیک تر و طول شعر کوتاه تر می شود بسیار قوی تر و فربه تر می شود و نشان از استعداد و تسلط و تخیل خوب ایشان در شعر کوتاه بوده که عاملی برای ارتباط نگرفتنم با اشعار بلندشان بود

شعر زیبایی بود شروع قدرتمند و پایان خوب و براستی که کوتاه سرایی در ذات شماست.

یا حق🌿