زاغ های بی دلدار

زاغ های بی دلدار

دلم گرفته از اعوجاج باغ های پُر پیچک
از آدمیانِ کلاغ ، شبیه چرخ ریسک
منی که گشته ،مِرآت مومنان خدا
به سنگ حسادت ؛ شکسته مراجدا به جدا
زبسکه ذلیل اند و رَذل و خوار وبی مقدار
زِ دور بینی ، به گِردِ شیر حلقه کرده چون کفتار
جفای روزگار شد؛ که باغبان ؛ تبر دردست
گُلابِ گُل ؛ زند آتش؛ شود ؛که شاید مست
  اگرچه حریفان تاک ؛ عرعرندوبید وچنار
خوش اند ؛به نَفیرِهلهله ی؛ زاغهای بی دلدار
قفس ؛ سزایِ خوش الحان بلبل وقناری هاست
وفکر جغد به ویرانه ؛ تخم گذاری هاست
چه بد زمانه ای است؛گوش فقط؛ حاکم وحکمفرماست
وپرده ی آویخته بر حقیقت؛ زحاسدان پیداست

حمیدرضانصرآبادی(طوفان)