غزل باران کنید تابوت مــــــرگم را به خطِ خوش

به روی خلعت ی مــرگم  ، بپاشید  عطر  لیلا را

 خبرید سازید از مــــرگم ، نسیم و باد  صحرا را

غزل باران کنید تابوت مــــــرگم را به خطِ خوش

که شاید حس کند یوســــف ، اندوه ی   زلیخا را

کشیدم خط بطلان بر عروض و وزن  در شــعرم   

 پرستش می کنم  در شاعری ،عمریست  نیما  را

 توآن ماه دل آرایی  که پنهان در دل ابــــــــــری   

در آور از  حجاب ِ روسری  ، ســیمای رعنا  را

اجل بیهوده  بنشستی که بی اذنش نمی مــــــــیرم

کجا  بی بوسه ی لیلا ، کِشم از زندگی  پــــــا را

چه می شدچرخ دنیا می شکست و بچه می ماندیم

و هی  تکرار  می کردیم  ، جشن خاله ســارا را

تو قصد کوچ  داری و  مرا تاب تـــــحمل نیست

برای ماندنم  ،  ایثار کن ، خــــــــــال مســیحا را

به روی سنگ قبرم حـــــک کنید، آرامــگاه عشق

 که مفقود الاثر باقی نمانم ، صبح عــــــــقبی  را