غزل شماره ۶

از باغ خاطرت صنما سهم ما کجاست؟
ای دلنشینِ من ته این ماجرا کجاست؟
محصول چیره دستیِ خالق که من نیَم
خود را نظاره کن که ببینی خدا کجاست
گسترده ای تو خوانِ مُنقش به صد جفا
در سفره ات ولی اثری از وفا کجاست
چشمم به تربتی ز دیارت بسنده کرد
دل را ولی بگو خمِ این قهقرا کجاست
آسان نمی شود سرِ من را هوای تو
تنگ است نای من دَمِ این بینوا کجاست
انصاف اگر نباشدت این غم بماندم
عدلت کجا و دیده ی منصف تورا کجاست
پلکی زدیم و عمر و جوانی ز کف برفت
مار را ز جامِ شورِ وصالت شفا کجاست
من بی تخلصم و گرفتارِ این سخن
گوشی برای این به سخن مبتلا کجاست