حال استمراری

در من حلولی تازه دارد گاه
انگاره ای از شوق و پروایم
از حال استمراری ام پیداست
آینده هم تنهای تنهایم !
 
ای عشق ای همواره بی تکرار
وقتی هم آغوشی برایم نیست-
با عشوه ات در من برانگیزان   
رشکی که در آموزه هایم نیست
 
در انزوا هستم ...ولی با تو
حتماً  رفیقی پایه خواهم بود
هم می کشم بار تو را بر دوش
هم با غمت همسایه خواهم بود
 
در نردِ عشق آموختم گاهی
باید غرورم را سپر سازم
تقدیر را باید بسازم تا
یکباره طرحی نو دراندازم
 
همکوچ با فوجی پرستویم
من همصدا با سوز نی زارم
باید بکوچم از دیار خویش
از نای محزون بند بردارم
 
در خلسه های نیمه شب هایم
از شعر و از آهنگ لبریزم
با شاملو در «کوچه» می گردم
با « آه ِباران» اشک می ریزم
 
از حال استمراری ام پیداست
فردا و فرداها همین گونه است
دنیا فقط افسانه ای گنگ است
وقتی دلم در دام افسون است
(رضا محمدصالحی)