دولت عشق

خانۀ احساسِ من بی تو غریبانه است        
بی در و بی آینه ، تیره و ویرانه است

غمزۀ چشمانِ تو، غم ز درون می برد      
غَنجِ شکرخنده ات ، تحفۀ شاهانه است

خلوتِ محزون من ، رنگِ عدم دارد و    
در عطشِ بودنی ، خرّم و مستانه است

مرغِ حیاتم ز تو، دان و هوا می خورد      
بستگیِ من به  تو ، پیله و پروانه است

دستِ نوازش بکش بر سرِ احساس من      
بیشتر از عالمی ، مهرِ تو یکدانه است

کوخِ دلِ خسته ام ، گرتو به آن پا نهی      
جلوۀ کاخی شود زانکه در افسانه است

زانکه ز سر تا به پا ، هوشبر و دلربا      
پادشهی چون تورا ، درگهِ جانانه است

در دلِ این سرسرا، ثروت و مسند مرا    
یک تن بی مدعا ، یک سرِ دیوانه است

کشورِ بی رنگِ تو، خالی از آهنگِ تو    
مُلک سلیمان شود ، دون و فقیرانه است

زندگی در سایۀ دولتِ احسان و عشق    
 قسمتِ یک ملتِ ، صائب و فرزانه است