پند رفیق

رفیقِ غافلی در جمع یاران
بگفت انگشترِ دستم طلایی است
ره آوردِ نکورویی توانگر
در اوقاتِ عزیزِ  آشنایی است
برای من متاعی بی بدیل و
نوایی در زمانِ بینوایی است
رفیقِ عاقلی خندید و گفتش
بهای هدیه ها در بی بهایی است
چه فرقی می کند تحفه چه باشد
چو قصدِ یار اظهار وفایی است
بنابراین تو را پندارِ باطل
به سانِ بند در عین رهایی است
بیا خود را رها کن از تجمل
رها از بندِ هر چه خود نمایی است
ردای معرفت بر خود بپوشان
که هر آزاده را نیکو ردایی است