سفر

سفر آغاز شد و دوست من از یارش دور/ ای فغان از این فراقی که بشد او رنجور
همرهم بوده و هست، از عشق مقصد گشته مست/ او ز هرچه داشته از شوق هو برچیده دست
راه گشته بس دراز، پنهان شده اسرار و راز/ لیک نومید نیستیم در راه پر سوز و گداز
اصل راه عاشق شدن، لیکن فراقش دل شکن/ از بهر وصلش هر زمان، در این و در آن راه شدن
باید که دل گردد رها، از درد و از رنج و بلا/ تا نور حق آشکار شود، وز این قفس گردی رها