سالگرد آشنایی

با یاد تو ای دلبر دیوانه‌ترینم/ در جنب تو باشد فردوس بَرینم
گویی خطا کردم که تو را دارم و نیستی/ از هجر تو دلآرام آواره‌ترینم
سرگشته هر کوچه و هر شهر، آواره و بی‌خواب/ بی وصل تو جانا، پژمرده‌ترینم
دارم به وصال تو من امید فراوان/ از شوق وصال است که سرزنده‌ترینم
امروز سه سال است که تو را من شناختم/ و سه سال است که با عشق تو من زنده‌ترینم

آنچه میگویم همه احوال من/ نیست شعر آنچه که میگویم سخن

در نبودت مدتی سرگشته حال/ حال داغون و خوشی اندر خیال
زندگی هیچگاه نداشت معنی نیک/ در درونم بود دائم یک سؤال
پس کجاست آن دلبر جانان صفت؟/ آن دلیل زندگی، آن دولت صاحب کمال
آن کجاست که بینم آن روی خوشش/ این فراق گردد تمام، آید وصال
محو گردم تا ببینم روی تو/ مست دیدار تو ای زیبا جمال

اندکی صبر کن اگر درد گشت زیاد/ چون وصالش شد نسیب، آن درد در یادت نیاد

تا تو را دیدم فراموش رنج و درد/ خوش بهاران بود تمام گشت فصل سرد
تا تو را دیدم رها گشتم ز خود/ خوش ببین که عشق تو با من چه کرد
من که جنگیدم تا بیاید وصل تو/ وه چه زیبا بود شوق آن نبرد
راه تو خواهد که جان گردد فدا/ جان سپارم من به تو مانند مرد
من که هر چه داشتم کردم فدا/ حال گشتم تو همه، زیبای فرد