طب عشق

غزل عشق بخوانید برای دل بیمارم/ تا بلکه شود آرام، این حالت غمبارم

گویی که در این عالم از خود ندارم هیچ/ جز عشق رخ دلدار، که از هجرش در زارم

از من نپرسید که، از دوری او چونم/ در زیر هزار آوار، به صد رنج گرفتارم

چون ابر که در پاییز، دائم همی بارد/ گریانم و گریانم، چون ابر میبارم

جز دیدن آن محبوب، اگر آید به نزد من/ چیزی دوایم نیست، چون اوست درمانم

آری اگر آن دلبر، از من بخواهد جان/ ناقابل و ناچیز است، در دم بدهم جانم

ای یار دلآرامم، در وصف رخ نازت/ گرچه ناتوانم من، یک بیت چنین خوانم

خورشید و مه و افلاک، هر چیز که هست تابناک/ در قبال تو هیچند، این را چه خوب دانم