تیمار ندارم

ای  فلک حیا  کن که من آزار ندارم
پروانه سوخته ام من اختیار  ندارم
*
گر باز کین شکافتن به دلت هست
سینه فراغم  با تو که  پیکار  ندارم
*
به نامردی خنجرت کمرم بشکست
با این زخم دگر طاقت  تکرار ندارم
*
دلشوره گرفتم  از هجر رخ یار وفادار
در حلقه وصل  نشستم  پندار ندارم
*
به سخن آمدم  با بغض غریب گفتم
چندیست بی تو  روزه و افطار ندارم
*
یکبار به من گفتی که بی تو می میرم
تو هنوز هستی و من یار وفا دار ندارم
*
فغانم عرش بهم ریخته  ای مادر من
این زخم عمیق است  و  تیمار ندارم

مادرم به خواب  آمد و آشفته صدا زد
ننگ به دنیا بی فرزندم دگر یار ندارم
*
مادرم، ای که دعای سحرت دوام عالم
تک گل باغ الله منم که یک خار ندارم
*
تنها مرو ای تکیه  گهم  ساحل  مأوا
این رسم وفا نیست بی تو قرار ندارم
*
بعد از تو  دگر  زخم  دلم  تیمار  نشد
دریاب مرا مادر بعد تو پرستار  ندارم