جمعه ۲ آذر
منم آن افسر جنگی... شعری از بهروز رحمتی (سکوت شب)
از دفتر شعرناب نوع شعر غزل
ارسال شده در تاریخ شنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۹ ۱۴:۲۹ شماره ثبت ۹۳۵۵۸
بازدید : ۱۳۹ | نظرات : ۶
|
دفاتر شعر بهروز رحمتی (سکوت شب)
آخرین اشعار ناب بهروز رحمتی (سکوت شب)
|
دو دست و پایِ خود را من به زلفِ یار میبندم...
رها گر سازدم یک بار ، مـــــن بســــیار میبندم...
ســرم را میگزارم شب به بالش اشک میریزم...
و عـکست را به رویِ شانـــه ی دیــوار میبندم...
منــم آن افـسرِ جنگی ، اسیرم گر شوی روزی...
تو را با بوســه های خـــود "دمِ رگبار" میبندم...
شکنجه میدهم دزدی ، که دزدیده ز من عشقم...
و از مــــوی شرابــــی اش ، طنابِ دار میبندم...
نخواهم جز لبت کامی، که مستی ام بیفزاید...
از آن پیمانــه لب با نـخ نـــخِ ســیگار میبندم...
نیـفــتاده ســـت تا دلـــــم در زیـرِ پای تــــو...
دلــــم با تارِ گیســویــت کـم و بسیار میبندم...
|
نقدها و نظرات
|
درووودتان مهربان...
سایه ی معشوق اگر افتد، بر عاشق چه شد؟!
ما به او محتاج بودیم و او به ما مشتاق بود...
"حضرت حافظ"
قطعا هر آنکس که عاشق است ، عطش دارد و بیقرار است...
"عرض ادب بسیار دارم پدر عزیزم"
🙏🙏🙏 | |
|
درووودها بر شما بزرگمهر...
که با نسیمِ دل انگیزت ، باغِ دل و جان را مینوازی و نم نم باران زلالینه ات، برگ برگِ غزلهایم را سرشار از طراوت و تازگی می سازند...
یلدا بر شما و عزیزانت فرخنده باد🍷🍷
🙏🙏🙏
حالیا فالِ غـــــزل را همــه خـواجـو بزنید...
دلِ خود را ؛گره ای کور به مویش بـزنید...
تا نــمیرد دگـــر حافظِ در سایــــه ی زلــف...
کاکُلِ شاخِ نباتـش، کمــــــی آنسو بزنیـــد...
ساقــــیِ بلخ بیایــد ؛ مِـــــــیِ شیراز بده...
غــــمِ عالـم نخورید،خــنده کنید کف بزنید...
سرم از شوقِ دلــم، تا به ابــد شیفته اسـت...
در کنارِ مــــــن عاشق ؛ همــــگی دف بزنید...
بشکنید هر چه غرور است به رهِ عشق همه...
پای معشوقه ی خــــود یک کمی زانو بزنید...
دخـــترانِ دهِ مـا فصل بهار نــــزدیک است...
حــــالیا فالِ غــزل را همــــه خواجو بزنید...
غزلی از دهه ی هشتاد آفتابی ، تقدیم به وجودتان...
بهروز(سکوت شب)
🙏🙏🙏 | |
|
درووود بر شما بزرگمهر...
که با نسیمِ دل انگیزت ، باغِ دل و جان را مینوازی و نم نم باران زلالینه ات، برگ برگِ غزلهایم را سرشار از طراوت و تازگی می سازند...
یلدا بر شما و عزیزانت فرخنده باد🍷🍷
🙏🙏🙏
حالیا فالِ غـــــزل را همــه خـواجـو بزنید...
دلِ خود را ؛گره ای کور به مویش بـزنید...
تا نــمیرد دگـــر حافظِ در سایــــه ی زلــف...
کاکُلِ شاخِ نباتـش، کمــــــی آنسو بزنیـــد...
ساقــــیِ بلخ بیایــد ؛ مِـــــــیِ شیراز بده...
غــــمِ عالـم نخورید،خــنده کنید کف بزنید...
سرم از شوقِ دلــم، تا به ابــد شیفته اسـت...
در کنارِ مــــــن عاشق ؛ همــــگی دف بزنید...
بشکنید هر چه غرور است به رهِ عشق همه...
پای معشوقه ی خــــود یک کمی زانو بزنید...
دخـــترانِ دهِ مـا فصل بهار نــــزدیک است...
حــــالیا فالِ غــزل را همــــه خواجو بزنید...
غزلی از دهه ی هشتاد آفتابی ، تقدیم به وجودتان...
بهروز(سکوت شب)
🙏🙏🙏 | |
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
بسیار زیبا و جالب بود
مخاطب کیست؟
او یا تو؟
یلدا مبارک