تو سرابِ دیدنت غرق میشم

جایِ خالیت و بغل می کنم و
تو خلوتِ آینه ها می شکنم
تو تبِ رفتنِ تو یخ زدم و
به سکوتِ رو لبام پُک می زنم
چشام و می بندم و با دلِ خون
تو سرابِ دیدنت غرق میشم
اَگه حتی خدا دستام و بگیره
دستِ غربت می زنه تیشه به ریشه م
ته بن بستِ جنون وقتی رسیدم
یه بُغضی این دل و گرفت نشونه
تنها سهمم اَز عشقی که داشتم
این اَشکایِ بی پناه و نیمه جونه
تبِ هوایِ سردِ رفتنت
تنِ ترانه م و می لرزونه
غمی که چترِ خلوتم شده
حسرت و تویِ دلم می رقصونه
رو‌ سنگفرشِ زخمیِ دلم
تنِ شبم  آتیش می گیره
دیگه باید بباره بارون
آسمون به غم‌ِ چشام اَسیره
تو نبضِ پنجره یِ اُتاق بازم
یه خاطره داره پَر پَر می زنه
عطرِ گرمت که تو خونه س هر نفس
داره قلب‌ِ سرد مو از جا می کنه
جایِ خالیِ دستات رویِ شونه م
من و این فاصله یِ بی انتها
پُر می شیم‌ اَز عطشِ هوایِ تو
وقتی خیسیم اَز سکوتِ لحظه ها
تبِ هوایِ سردِ رفتنت
تنِ ترانه م و می لرزونه
غمی که چترِ خلوتم شده
حسرت و تو‌یِ دلم می رقصونه