____________________________
تو که بُردی زِ چشمانت،دلِ من را به آسانی
به خوابم تو نمی آیی؟ در این آغازِ پایانی؟/
در آن شهری که یادم نیست،و یا اصلا نمیدانم
تو بودی ماهِ رخشانم، میانِ فصلِ بارانی /
شبی را خواب میدیدَم،شبِ کوچِ پرستوها
نمیدانم چه اَت نامم، تو ای ماهِ دبستانی /
تو ای آلاله یِ زیبا، چرا در خود شدی تنها
چرا امشب تو ای یلدا، گُریزانِ گریزانی ؟/
بیا یکبارِ دیگر ما، زِ نو فردایِ هم باشیم
خبر داری که قلبِ من ، شده برفِ زمستانی؟/
خودت در نامه گفتی که،بهارِ دیگر اینجایی
ولی احساسِ من این است،که ای گُل تو پریشانی/
تو موجِ خفته یِ ساحل،شبِ آرام و رویایی
مَن و یک دفترِ خالی، زِ فرداهایِ پنهانی /
بگو بانویِ خاطرها، بگو بر نیمکتِ تنها
هَنوزَم بَهرِ آن بوسه، شما آیا پشیمانی ؟/
تو اسمم را، تو یادم را، تو نام و سادگی ها را
تو می دانی و می دانم، زِ عکسِ کهنه ام خوانی/
شب و روزَم شده رؤیا،کنارِ قابِ لبخندَت
بگو سارایِ زیبایَم، تو اسمم را نمی دانی ؟/
____________________________
شعر_عیسی نصراللهی