مَردُم

بسیار زیبا و مبین مشکلات جامعه بود
رحلت نبی گرامی اسلام حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) را تسلیت عرض مینمایم
التماس دعای فراوان دارم

قلک بچه گونتو، نشکنی روی پله ها
بالا بری می رسی به، راه زنای قله ها

دستای من بسته ان و، پاهای تو توی تله
من می تونم برم ولی، دوست عزیز من شَله

خیلی خوبه، آفرین، ریتم و آهنگ، معانی، بیان، همه عالی...
درود بسیار بر شما دوست گرامی.

با درود بی مرز و عرض ادب و احترام ...

شاعر شعرهای پر از جسارت و تازگی
سرودن شعر خوب در قالب ترانه کاری دشوار است و به تجربه های بی شمار شاعر وابسته است ، اگر‌چه این روزها هر کسی که گیتار دست می گیرد ترانه هم می سازد و می خواند اما آن چه امروزه روز در این قالب می خوانیم ، زمین تا آسمان با آن چه که تا همین چندین سال پیش از قلم اساتیدی هم چون جنتی عطایی ، اردلان سرافراز و ... سروده می شد تفاوت دارد ، تفاوتی که متاسفانه به سمت تعالی میل نکرده بلکه تنها و بیشتر به قهقرا رفته است چرا که اصل کار در دست نابلدانی افتاده است که به سبب امکانات بالاخص مالی حتی درک درستی از آن چه که می نویسند هم ندارند ...
اما گذشته از این حرف ها و گلایه ها ، باعث شادمانی ست که شاعری پر از اندیشه با قلمی خلاق دست به این آفرینش زده است و به حق با رعایت همه ی جوانب کار و قواعد آن این زیبایی را عرضه داشته است .
یکی از اساسی ترین عوامل که در خلق این شعر بسیار تأثیرگذار بوده است استفاده ی شاعر از زبان همیشگی خویش است ، زبانی که از اندیشه ی قیدناپذیر و رهای شاعر آغاز شده و از قلم جسورش جاری می گردد ، زبانی که به مرور زمان به آرامی تبدیل به سبک شخصی شاعر شده است و به تقریب می توان شعرهای او را بدین منوال حتی بدون اسم شاعر شناخت.
دیگر امتیاز این شعر اما تبدیل کردن لحظات عادی به تصاویری پر از شگفتی است که در اقناع احساس زیبایی شناسی مخاطب و میل به هنجار گریزی اش ، دخالت فراوان داشته و آن را تضمین می نماید و البته این امر با ساده ترین کلمات و عبارات محاوره ای ‌که در زبان مردم کوچه و بازار رایج است ، اتفاق افتاده و می توان آن را یکی دیگر از اتفاقات فرخنده ی این ترانه دانست که در عین سادگی به رعایت آرایه های ادبی نیز مزین است و بر خلاف اکثر ترانه های رایج این روزها ، دارای بعدی عمیق است و به سطح زیبا و صیقلی خود بسنده نکرده و لایه های پنهان را در هر واژه و ترکیب شعر را می توان به کشف و شهود نشست و از ادراک آن لذت برد .

درود بی‌کران

درود جناب راستگو
چقدر زیبا بود
قلمتان نویسا

سلام رفیق خوشگل بود شعرت خودمونی و پر محتوا و جذاب
دیر رسیدم به شعرت پوزش میخوام

درود بر شما قلمتان پایدار

درود برشما و احسنت

سلام وارادت
درود بر شما
🌷🌹

درود بر شما
بسیار بسیار زیبا سرودید
چقدر از خواندن اشعارتان لذت می برم، خصوصا این گونه اشعار که مخصوص قلم خودتان هست
به کجای شعرتان سند کنم؟ نمی دانم چون ابیات بسیار زیبایی هستند.
یک چیزی به ذهنم رسید، البته قصد جسارت ندارم و فقط به ذهنم رسید که اگر از بیت اول رد نخ را بگیریم، به احساس و تفکری که در پشت شعر است هم خواهیم رسید:
"راست نگو دروغ بگو" چرا که ممکن است حرفی که می زنید بهای سنگینی از "باقی مردم" داشته باشد، پس در حد تعادل و در قالب پذیرش "باقی مردم" بگو
"به مردم گیج و شلوغ" : "باقی مردم"
"قلک بچه گونتو، نشکنی روی پله ها" در مسیر سلوک و عروج به دانایی، زیرک و محتاط باش چرا که:
"بالا بری می رسی به، راه زنای قله ها" در این مسیر پر خطر، در کمین نابودی اندیشه ات آماده خواهند بود
"بمون کنار جسدت، نذار به کفتار برسه" روی حرفت تا انتها بمان
"دستای من بسته ان و، پاهای تو توی تله" ، "من می تونم برم ولی، دوست عزیز من شَله" : می خواهی به مخاطبت هم آنچه را حقیقت می دانی بفهمانی تا با هم به رشد برسید، اما مخاطبتان را در افکار پوسیده اش اسیر می بینی و خودت را هم در مسیر نجات او درگیر، ولی متعهد
"شاید اگه تلاش کنیم، با هم تو تخم مرغ جا شیم" از ابتدا ذهن را خالی از افکار کردن و پذیرفتن ادراک بی پیش زمینه و قضاوت و تفسیر
"به خاک مرده هام قسم، زنده میشن یه شب برام / میان می رقصن، می خورن، شراب و جوجه رو به جام" از اینکه توسط دیگران کاملا فهمیده نمی شوید سرخورده اید و دنیایی کاملا فانتزی و خیالی می سازید که در آن، بخاطر شما می آیند و درکتان می کنند، اما مرده ها، چون خیلی این را بعید می دانید
"رو تخت اِحیا افتادم، نه این که دارم میمیرم / تازه دارم حس میکنم، فازِتو دارم میگیرم" چیزی بین اینکه سعی دارید مخاطب را هم درک کنید و به او حق بدهید، اما دریچه ای که به حقیقت پیش رویتان گشوده شده را نیز به او نشان بدهید
"کنار راه رفتمون، تابلوی نامی نزدن / عکس ما رو تو خونه ی، مردم عامی نزدن" در انتها خوشحال از اینکه در نهایت یک نفر درکتان کرد، بخوبی اعتراف می کنید که "باقی مردم" در همان افکار خودشان غرق مانده و شما را درک نکرده اند و آن قدر احساس درک نشدن و تنهایی کردید که شما هم راهتان را جدا کردید و بی یادبود و انتظاری، در افق افکارتان گام های آخرین را به سوی کشدار ترین سایه های غروب برداشته و فراموش می شوید.

سلام استاد گرامی جناب راستگو عزیز
بسیار عالی و زیبا سرودی
واقعا تحسین برانگیزه
موفق یاشید و سرفراز

درود بر شما جناب راستگو
قلمتان ساده و دلنشین است
برقرار باشید

درود بر شما
جناب راستگو
ترانه ای زیبا و با احساس است
دستمریزاد
موفق و سربلند باشید عزیز

عالی درود بر شما

سلام ودرود
: :