سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید |
|
||||||||||||
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است. |
این غزلتان هم زیباست هرچند احتیاج به چکش کاری
دارد تا بهتر شود .
دوستان به خصوص جناب فریاد به خوبی نقد کردند مضافن عرض می کنم،دربیت اول بین رود و دریا مراعات نظیر وجود دارد.و در بیت دوم تلمیح به داستان لیلی و مجنون به زیبایی به کار رفته، در جای دیگر استفاده از واژه ( توبه) آرایه تکرار است و به زیبایی بیت افزوده و همچنین واچ آرایی ش در بیت پایانی نشان از موفقیت شما در خلق این غزل زیباست.
اما با این وجود تکرار جزئ دوم ( جا). در سه قافیه عیب ایطای خفی را بوجود آورده که شایسته است اصلاح شود.
ایطا: ایطا عیبی است که در قافیه شدن کلمات مرکب پیش می آید و آن وقتی است که قافیه براساس تکرار جزء دوم کلمه مرکب باشد و بر دو قسم است: ایطای جلی و ایطای خفی.
مانند: نکورویان ، گل رویان، پری رویان... که قسمت دوم یعنی \"رویان\" قافیه در نظرگرفته شود.(ایطای جلی)
گریان و خندان که \"ان\" قافیه درنظر گرفته می شود (ایطای خفی)
هرچند ایطا در شعر پارسی گاها استفاده می شود(به خصوص ایطای خفی) اما باید توجه شود که توصیه نگردیده است و خالی از ایراد هم نیست!