مسافر

پیشِ چشمانِ خیسِ من امروز، مادرم عازم سفر شد و رفت
بعدِ سالها حسرتِ دیدار، زائر اربعین شده است
با گرمیِ دستانِ او آرام، سرِ من رویِ دردِ زانویش
گذاشتم داخل چمدان این بار، پاکتی از چند قلم دارویش
نذر قدم های او کردم من، قطره قطره اشکهایم را
برو خیر پیش رویت باد، ای زائر کربلاییه آقا
بین گریه و تبسم گم بود، دختری که دلتنگِ مادر بود
زیر لب آهسته دعا می کرد، کاش که او مثل یک کبوتر بود
دخترک با بغض می گفت، جای من هم زیارت کن
بگو آقا دخترم گفته، مرضیه را خودت دعوت کن
جای من زیارت کن، وقتی که بغض تو ترکید
یا اگر که چشم تو افتاد، به ضریح و دلت لرزید
دست من و دامان تو آقا، این مادرم که سپرده ام به شما
تا بیاید چشم به راهش هستم، خاک پایش سرمه ی چشم من همین حالا

 

تقدیم به آقا ابوالفضل العباس ع

امشب غزل تشنه لبی 

در حرم ات

پایِ ایوان شما

در پیِ آب آمده است

سقا بیا

شاعرش حال خرابی دارد

شاعری تشنه ی معرفت است

یا ابوالفضل العباس

یا باب الحوائج