دلی که حاجی شد

 

 امروز من بودم و پاهایی برهنه
تاول هایی دردناک
یک صحرا و یک خیمه
آنطرف تر یک کوه
امروز مجنون بودم
مجنونی خیمه نشین
و آدمهایی که می گفتند این دیوانه ی بیچاره را ببین
خیمه نشین همان صحرا که اربابم حسین گمشده اش را یافت
 امروز روی گونه های مناجاتم اشک های حسین جاری بود
 آنطرف تر یک خانه
 توویِ آن خانه یک نور
و دلی که طواف می کرد و حالش بس خراب و ویران بود
من دل را در لباس احرام دیدم
آن هنگام که شکست ناگاه حاجی شد