پائیز زیبائیها

زیبا و جالب بود

سلام شاعربزرگوار
قلمتون سبز
درود درود درود

سلام بر کدخدای نیستی
دمت گرم
تا
شکندِ خواب
در چشمانم شکست،
همه پر کشیدند
و
رفتند

دریای دلتون آرام

با درود فراوان و احترام

شعر زیبایی و کشش ویژه‌ای دارد
اما به گمان من در برگردانش دقت و باریک‌نگری نشده است:
"ستاره‌اندودِ فراوان" که صفت برای جامۀ شب ترجمه شده است، دقیق و رسا نیست. من نمی‌دانم در اساس، شاعرِ این شعر در اینجا چه گفته که چنین ترجمه شده است اما چنین فهمیده می‌شود که این صفت برای آسمانِ پُرستاره به‌کار رفته است. حتی "ستاره‌اندود" هم از نظر معنی ترکیبی پُراغراق است چه رسد به "ستاره‌اندودِ فراوان". زیرا اندود، پرده یا لایه‌ای از چیزی بر سطح چیزی دیگر است بدون رخنه و روزنه. مانند اندود ماسه‌سیمان، گچ، کاه‌گل و گلابه و جز آن که بر دیوار و سقف و بام و مانند اینها کشند یا مانند دوده که به مرور سطوح دیوارها و سقف را بپوشاند (در خانه‌هایی روستایی که با آتشِ هیزم آشپزی می‌کردند و گرم می‌شدند؛ یا شلتوک را "دودی" می‌کردند...). بنابراین، ستاره‌اندود یعنی پوشیده شده با لایه یا پرده‌ای از ستاره؛ و وقتی بتوان چنین لایه‌ای را بر پردۀ سیاه شب تصور کرد، دیگر روزنه و رخنه و حفره‌ای نمی‌ماند که با "فراوان" قابل تصور باشد و پر شود. این است که عرض کردم به گمان من در برگردان شعر دقت نشده است.
یا مثلاً "آبتنی‌کنان" به روانی شناکنان نیست که هردو یک معنی دارد و هردو فارسی است و ذهن خوگر با شعر، ترکیب روان‌تر را می‌پسندد و به ویژه که در اینجا خودِ عمل شناکردن که همراه است با به آغوش کشیدنِ ماه، با نرمی و لطافت و روانی کلام خوش‌تر است مگر آنکه منظوری دیگر در این گزینش تأثیر گذاشته باشد.
و یا در "زردبرگها" به‌جای "زرد"، زر خوش‌نشین‌تر است.
در دو مورد اخیر، آن ظرافتی که در ترجمۀ شعر لازم است، به‌کار برده نشده است.
...
و ببخشید؛ این نه نقد است، نه چیزی شبیه آن و نه اظهار فضل و مانند اینها؛ بس‌که این آفریده شاعرانه و جان‌نواز است، حق دارد از مترجم طلبکار باشد.
عزیزید

درودها...