شریک شب

بی تو هر دم نفسم سنگینست
چهر ه ی پنجره ها غمگینست
تا کجا از تو بدینسان جدا باید بود 
تا به کی از همه دنیا رها باید بود 
کاش در شهر خیالت گذری میکردی 
به من از عمق نگاهت نظری میکردی 
گرچه تنگ است برایت کلبه ی خاموشم 
یک شبی را به هوایم سپری میکردی 
تا ببینی که از این فاصله ها بیزارم 
از تب سرد تن خاطره ها بیمارم 
تا فروغ همه ی سمت نگاهم باشی
تا شریک شبی از عمر تباهم باشی