مستور

خدایا این قلم راستای گردان 
ز سینه آتش عشقت گردان
به آستینم دو دست پر سخاده
زبان هم صحبتی با حق گردان 
ندارد جای صحبت از غم دل 
ز مهرت سینه را خانه اسرار گردان
به قدرت بنده ات را دل خوشی ده 
ز حکمت مهر دل از ناب گردان
چه سر مست بلبلان باغ توهید 
به مستی بلبل مستور گردان 
به درگه می نوازی ره پو یان اسیرت 
دلم را اسیر منظر گیسو گردان
شفای صبر می خواهم نگارا 
ز افتاده وقار نیکو گردان
میان سنگ گل حالی دگر ده 
که این رنجور منم تنها مگردان
به این ویران سرا هم کن نگاهی 
مرا از پیرو قرآن گردان
شنیدم حال خوبت در خرابات 
ندای خوش ز کویت بده غمگین مگردان