گمشده

                       گمشده
در اینه بنگر، که رخ یار بینی                      از من تو حذر کن، که جهاندار ببینی
از خواب، تو بیدار شو، در وقت نیایش       حال خوش و آن جلوه گر یار ببینی
پروانه صفت، جانب گلزار روان شو            تا گمشده ات را به گلستان ببینی
در عالم سفلی، همه چیز رنگ و لعاب است     بگذر ز ظواهر که ریحانه ببینی
در مکتب عشاق جهان، غصه حرام است       غم را تو رها کن، که جانان رو ببینی
دوری ز بر آن تب عیار گناه است                دوری ز کنه کن که رخ یار ببینی
رندانه سوی بارگه شاه روان شو                شمس و قمر و پرتو انوار ببینی
تقدیر پذیرا شو و تسلیم رضا باش           تا بارش رحمت از آن ابر گهر بار ببینی
وز طلعت رخسار تو ای سرو خرامان         یک مرحمتی کن که فرزانه ببینم
گفتم همه را خواستم و جمع نمودم           یادی بنما انچه که گفتم، اگاه ببینم