نرگسهای چشمانت

شدم آواره وکوچیدم ازصحرای چشمانت               

اسیرموج طوفان گشتم ازدریای چشمانت

دلم پر می کشد    تاانتهای حسرت   شوقت               

 نگاهم خیره می مانددر      دنیای چشمانت

ترنج گونه هایت داستان زخم چاقوهاست                 

ویوسفها همه دربند      زاویرای چشمانت

به دیدارم   بیا امروز   در  تالاب    تنهایی                

 مرا باخودببردریا    در  فردای چشمانت

غم عشقت درون سینه   تنگم   نمی گنجد                 

 دراین اندوه بی پایان شدم رسوای چشمانت

به نازی بگذر آرام     ازگذرگاه    نگاه من               

که چشمم خواب می چیندزنرگسهای چشمانت

خمارآلوده حیرانم دراین آشوب   بی پایان              

 درآن باغ    پراز   نیلوفر    بودای چشمانت

مراازخویشتن بیگانه ویک    عمرمستم کرد           

شراب آتشین     وتازه       گیرای چشمانت

شکوفاگشته امشب این غزل درباغ احساسم              

به امیدی نشستم     نازنین   درپای چشمانت

غریب امشب پرازاحساس شورانگیز تنهاییست        

سرودزندگی    سرداده   با  آ وای چشمانت