تاب بازی علی اصغر ع

طفلکی عطشان میان نرمی گهـــــــــواره گفت

 مادر این  فریاد هل من ناصــــر باب من است ؟

بوی خون و بوی ماتم خیمه را  پر کـــــرده است  

 مادرم : اکنون  چه وقت تـــاب بازی کردن است ؟

 **********************

جان من :  برخیز قنـــــــــــداق مرادر دست گیر

 آخرین ســـــــــرباز را بسپار دست سرنوشت

آسمان با خـــــــــون سرخ خویش نقاشی کنم  

 قصه ی مرگ مرا با رنگ خــــــــون باید نوشت

مـــــــــــــادرا بگذار رود دجله  رقاصی کند

 آبـــــــــروی آب را فردا ی محشر می برم

با لب خشکیده  پرواز کبوتر خوشـــتر است  

 تیر گو  سبقت بگیرد در شـــــــکار حنجرم

مادرا گویا که تخت عرش ویران می شـــــود

عرشیان در اضطراب و ناله اند, این قصه  چیست؟ 

 خون  درون  سینه طغیان می کند مادر چرا ؟  

 این مصیبت نامه  پاییز باغ ســـــــرخ کیست ؟

خون بپاشم بر سر و روی  ذبیــــــح  بی کفن

می سرایم  مرگ سرخ خویش با شعر و غزل

آب می نوشم مــــــــن از پیکان تیز  حرمله   

 تا  کنم افسانه پرواز را ضـــــــــــرب المثل