سنگدل

در  نخستین  روزها  از فصـلِ زیبـای بهـار
می نویسم  از تو  تا بـاشـد  برایـت یادگار
.
پیش چشمم عشقم از من رویگردان می شود
مثــلِ دزدی  که سراسیمه  بگــوید اَلــفرار
.
مثبـت اندیشــم  ولی  آنقـدر بـد آورده ام
نسبتِ بختم به خوشبختی شده یک در هزار
.
این همـه تردیـد و شاید! باشد و اما! چرا؟!
چـون زنِ آبستـنی هســتی و درگـیرِ ویـار
.
خـواب دیـدم مـا میـانِ کوه ها و سبزه زار
در سفر بودیـم و من را پرت کردی از قطار
.
تو مـگر آن پـادشـاهی که وزیرش را شـبی
حـینِ مسـتی بی تأمـل کـور کرد و برکنار؟!!
.
سنگدل ! از سنگدل بودن چه نفعی برده ای؟
بیـش از اینـها داشـتـی در بــاورِ مــا اعتبــار...
.
علیرضا آرین مهر